pobieranie: Technika Wytwarzania SPAWALNICTWO
Pobierz dokument pdfPrzeglądaj wersję html pliku:
Politechnika Szczecińska Instytut Inżynierii Materiałowej Zakład Spawalnictwa
Instrukcje do ćwiczeń laboratoryjnych z przedmiotu: Technika Wytwarzania „SPAWALNICTWO”
Wydział Mechaniczny Kierunek: Mechanika i Budowa Maszyn, Inżynieria Materiałowa
Opracowali: Michał Kawiak Aleksander Łukojć Ryszard Pakos Adam Sajek Zbigniew Szefner Zatwierdził: prof. Jerzy Nowacki
Szczecin 2003
Politechnika Szczecińska Wydział Mechaniczny Zakład Spawalnictwa WSTĘP
SPIS TREŚCI
Przedmowa... .............................................................................................................................. 3 Wstęp.......................................................................................................................................... 3 Wskazówki metodyczne............................................................................................................. 4 Bezpieczeństwo i higiena pracy w procesach spawalniczych.................................................... 5 Ćwiczenie nr 1 Ręczne spawanie łukowe (kod ISO: 11.1.)........................................................... 6 Ćwiczenie nr 2 Półautomatyczne spawanie w osłonie gazów ochronnych ................................. 10 Ćwiczenie nr 3 Automatyczne spawanie łukiem krytym pod topnikiem .................................... 12 Ćwiczenie nr 4 Spawanie i cięcie gazowe ................................................................................... 14 Ćwiczenie nr 5 Kontrola i zasady klasyfikacji złączy spawanych .............................................. 16 Ćwiczenie nr 6 Zgrzewanie i lutowanie ...................................................................................... 18 Wytyczne WZS-93/D-02.......................................................................................................... 20
-2-
Politechnika Szczecińska Wydział Mechaniczny Zakład Spawalnictwa WSTĘP
PRZEDMOWA
Niniejszy skrypt przeznaczony jest dla studentów pierwszego roku studiów Wydziału Mechanicznego Politechniki Szczecińskiej specjalności Mechanika i Budowa Maszyn oraz Inżynieria Materiałowa. Skrypt stanowi pomoc dydaktyczną do ćwiczeń laboratoryjnych z przedmiotu SPAWALNICTWO, wchodzącego w skład bloku przedmiotowego "Techniki Wytwarzania". Zawarte w skrypcie ćwiczenia prowadzone są równolegle z wykładami. Równoczesność cyklu wykładów i ćwiczeń laboratoryjnych nie stanowi utrudnienia w wykonaniu ćwiczeń, gdyż ćwiczenia laboratoryjne nie są "warsztatową" ilustracją wykładów, a stanowią rozszerzenie i pogłębienie wiadomości z podstaw spawalnictwa. Zajęcia laboratoryjne, poprzez praktyczne zilustrowanie podstawowych zagadnień spawalniczych,mają na celu: 1. Zapoznanie studentów z głównymi procesami i metodami spajania i kontroli konstrukcji spawanych. 2. Opanowanie podstawowej terminologii spawalniczej, 3. Obycie z wybranymi, rzeczywistymi środkami techniki spawalniczej. Autorzy wyrażają nadzieję, że niniejszy skrypt będzie pomocny w przygotowaniu się do poszczególnych ćwiczeń laboratoryjnych, ich prawidłowym wykonaniu i przez to przyczyni się do wypełnienia przedstawionego celu. UWAGA: Instrukcje do ćwiczeń dostępne są w wersji elektronicznej na stronie internetowej Zakładu Spawalnictwa: http://z-spaw.ps.pl/studenci_lab_twyt.htm
WSTĘP
Skrypt składa się z czterech zasadniczych części: wskazówek metodycznych, zestawu tematycznych instrukcji ćwiczeń laboratoryjnych, wytycznych do sporządzenia sprawozdania oraz materiałów pomocniczych w postaci załączników. Każda instrukcja posiada jednolity układ, zawierający następujące dane: 1. Cel ćwiczenia. 2. Przygotowanie do ćwiczenia. 3. Przebieg ćwiczenia. 4. Zagadnienia do samodzielnego opracowania 5. Uwagi do sprawozdania 6. Literatura. Niniejszy skrypt nie zawiera wiadomości podstawowych z zakresu tematyki ćwiczeń laboratoryjnych. W realizacji procesu dydaktycznego jako podstawową przyjęto książkę - Dobrowolski Z., "Podstawy spawalnictwa", WNT, Warszawa,1978.
-3-
Politechnika Szczecińska Wydział Mechaniczny Zakład Spawalnictwa WSTĘP
WSKAZÓWKI METODYCZNE
Ćwiczenia laboratoryjne ze spawalnictwa wyróżniają się w sposób szczególny tym, że organizacja ćwiczeń stanowi kompromis pomiędzy wymaganiami procesu dydaktycznego, a warunkami i przepisami bezpieczeństwa pracy w procesach spawalniczych. Osiągnięcie celu zajęć dydaktycznych wymaga ich realizacji na rzeczywistych, przemysłowych stanowiskach spawalniczych. Praca na takich stanowiskach, ze względu na szczególne zagrożenia dla życia i zdrowia człowieka uwarunkowana jest szeregiem przepisów BHP. Wspomniany kompromis polega na takiej realizacji zajęć dydaktycznych, które z jednej strony spełniają wymagania BHP dotyczące spawalni i szkolenia zawodowego spawaczy, a z drugiej wymagania wynikające z programu nauczania przedmiotu "Spawalnictwo" w szkole wyższej. Ogół przedsięwziętych środków, które zawiera niniejszy skrypt oraz REGULAMIN ZAJĘĆ LABORATORYJNYCH ZE SPAWALNICTWA, każdorazowo wywieszany na tablicy informacyjnej Zakładu Spawalnictwa, pozwala na bezpieczną realizację ćwiczeń laboratoryjnych, pod warunkiem przestrzegania przez studenta zasad bezpieczeństwa i higieny pracy podczas zajęć. Ćwiczenia laboratoryjne prowadzone są w oparciu o "Regulamin zajęć laboratoryjnych ze spawalnictwa", który ustalają studenci z Kierownikiem Zakładu Spawalnictwa na początku każdego semestru, zgodnie z zapisem "Regulaminu studiów Politechniki Szczecińskiej", który głosi, że ... "Zasady zaliczenia danego zajęcia ustala ze studentami prowadzący te zajęcia na początku semestru. Ustalenia te obowiązują obie umawiające się strony"... Do ćwiczenia student przygotowuje się na podstawie zamieszczonych w niniejszym skrypcie instrukcji, korzystając z zalecanej literatury. Literatura uzupełniająca wykorzystywana jest przy wykonywaniu ćwiczenia (normy), sporządzaniu sprawozdania z ćwiczeń oraz pogłębieniu wiedzy. Zaleca się również do korzystania z "Poradnika Inżyniera. Spawalnictwo." Przygotowanie się do ćwiczenia polega na zapoznaniu się z materiałem literaturowym w zakresie wyznaczonym przez temat i cel ćwiczenia. Dla udogodnienia, każda instrukcja zawiera pakiet zagadnień, które student powinien obowiązkowo opanować, aby zostać dopuszczony do wykonania ćwiczenia. Student powinien zwrócić szczególną uwagę na pojęcia nowe, wynikające z terminologii spawalniczej, oraz te zagadnienia, które pojawiają się w instrukcji, a są mu niezrozumiałe np. zasada działania transformatora. Braki w przygotowaniu nie pozwalają na czynne uczestniczenie w przebiegu ćwiczenia i są przyczyną błędów w notatkach, a w konsekwencji, błędnej analizy przebiegu i wniosków z ćwiczenia. Prawidłowe wykonanie notatek z ćwiczenia (sprawozdanie wykonuje się po zajęciach) wymaga wcześniejszego zapoznania się z "Wytycznymi do sporządzania sprawozdania z ćwiczeń laboratoryjnych ze spawalnictwa". Sprawozdanie z wykonanego ćwiczenia sporządza każdy student indywidualnie według zamieszczonych w niniejszym skrypcie "Wytycznych do sporządzenia sprawozdania z ćwiczeń laboratoryjnych ze spawalnictwa".
-4-
Politechnika Szczecińska Wydział Mechaniczny Zakład Spawalnictwa WSTĘP
BEZPIECZEŃSTWO I HIGIENA PRACY W PROCESACH
SPAWALNICZYCH
Ze względu na zagrożenia występujące podczas wykonywania ćwiczeń laboratoryjnych ze Spawalnictwa szczególnego znaczenia nabiera znajomość i przestrzeganie przepisów "BHP podczas prac spawalniczych". Znajomość przepisów BHP i odpowiedniego zachowania się podczas ćwiczeń laboratoryjnych ze spawalnictwa obowiązuje studenta zawsze i w każdym przypadku. Nieprzestrzeganie zasad BHP podczas zajęć traktowane jest jako niezdyscyplinowanie w czasie trwania ćwiczeń i podlega rygorom regulaminowym. Z tego względu każdy student przed przystąpieniem do ćwiczenia przechodzi podstawowe przeszkolenie w zakresie BHP i podpisuje własnoręcznie oświadczenie na formularzu zakładowym i "Karcie ćwiczeń laboratoryjnych" następującej treści "Oświadczam, że zostałem pouczony o zasadach bezpieczeństwa i higieny pracy w procesach spawalniczych w zakresie ujętym w książce Kłosowska D.,Kłosowski S., "Bezpieczeństwo i higiena pracy w procesach spawalniczych." Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Szczecińskiej, Szczecin, 1977". Zasady te obejmują: − zagrożenia przy spawaniu elektrycznym łukowym; − zagrożenia przy spawaniu i cięciu gazowym; − porażenie prądem elektrycznym; − warunki użytkowania butli z gazami spawalniczymi; − wybuchowość acetylenu; − ochronę osobistą spawacza podczas spawania ręcznego łukowego oraz spawania i cięcia gazowego; − wymagania dotyczące spawalnia i stanowisk spawalniczych.
-5-
Politechnika Szczecińska Wydział Mechaniczny Zakład Spawalnictwa RĘCZNE SPAWANIE ŁUKOWE
Ćwiczenie nr 1
RĘCZNE SPAWANIE ŁUKOWE
1. Cel ćwiczenia
Celem ćwiczenia jest: − zapoznanie się z budową, działaniem i obsługą typowych spawarek do ręcznego spawania elektrycznego łukowego elektrodą otuloną (l 11); − nauczenie się ząjarzania łuku spawalniczego; − pomiar elastyczności luku spawalniczego; − wykonanie tzw. „problemu spawacza".
2. Przygotowanie do ćwiczenia
Do ćwiczenia należy opanować następujące zagadnienia: − charakterystyka statyczna spawarek, charakterystyka statyczna łuku spawalniczego; − budowa i zasada działania przetwornic spawalniczych; − budowa i zasada działania transformatorów spawalniczych; − budowa, zasada działania i sterowanie prostowników spawalniczych; − rodzaje złączy spawanych i spoin, pozycje spawania; − rodzaje elektrod; − dobór zasadniczych i energetycznych parametrów spawania (typ i średnica elektrody, należenie prądu spawania, prędkość spawania); − techniki zajarzania łuku; − podstawy techniki napawania (kały pochylenie i odchylenia elektrody, długość widoczna łuku, ścieg prosty i zakosowy, sposób układanki ściegów).
3. Przebieg ćwiczenia
Ćwiczenie składa się z dwóch części: zasadniczej (Ćwiczenie A) i dodatkowej (Ćwiczenie B). Część zasadnicza (A) ćwiczenia jest obowiązkowa i wykonuje ją każdy zespół laboratoryjny. Część dodatkowa (B) nie jest obowiązkowa, wykonuje (ą) ją te(n) zespół(y), które zgłoszą chęć wykonania ćwiczenia prowadzącemu przed ćwiczeniem lub po odbyciu części (A). Ćwiczenie A 1. Dokonać oceny zgodności spawalni i stanowiska spawalniczego z wymogami przepisów BHP. 2. Zapoznać się z obsługą spawarki na przydzielonym stanowisku spawalniczym (wiadomości własne i instrukcja obsługi). 3. Pobrać elektrodę otuloną ze wskazanej przez prowadzącego lub instruktoraspawacza partii oraz dokonać identyfikacji elektrody. 4. Wykonać schemat: płyty czołowej spawarki i oznaczyć wszystkie znajdujące się na niej przyłącza i regulatory. 5. Dla danej elektrody dokonać nastawy spawarki (uwaga! Nie załączać spawarki) - zgłosić wykonanie zadania prowadzącemu lub instruktorowispawaczowi.
-6-
Politechnika Szczecińska Wydział Mechaniczny Zakład Spawalnictwa RĘCZNE SPAWANIE ŁUKOWE
Ćwiczenie B Ćwiczenie B składa się z czterech zadań, które zaleca się wykonać w proponowanej kolejności, jednakże wykonanie zadań pozostawia się decyzji zespołu laboratoryjnego. Zespół - za zgodą i wiedzą prowadzącego - może zmienić treść merytoryczną wykonywanego(-nych) zadań(ia). W tej części ćwiczenia największą uwagę zwraca się na bezpieczeństwo prac spawalniczych. Prowadzący może w każdym momencie (nawet przez nagłe odcięcie zasilania danego stanowiska spawalniczego) przerwać zajęcia, np. przy naruszeniu zasad BHP podczas prac spawalniczych.
ZADANIE BI „ZAJARZANIE ŁUKU"
6. Nie zmieniając nastawy spawarki (ptk. 5.), umieścić elektrodę w uchwycie spawalniczym., ustawić zalecane kąty pochylenia i odchylenia elektrody, a następnie trenować zajarzanie luku dwoma technikami, „na. zapałkę" oraz rewersyjnie. 7. Załączyć spawarkę. Wykonać próby ząjarzania łuku obiema technikami. 8. Powtórzyć pkt.7. zmieniając rodzaj elektrody: elektrodą „gołą" oraz grafitową.
ZADANIE B2 „POMIAR ELASTYCZNOŚCI ŁUKU"
9. Pobrać nową elektrodę, zajarzyć łuk oraz ustawić elektrodę prostopadle do powierzchni materiału rodzimego. 10. Powoli podnosić elektrodę do góry, zachowując ciągłość jarzenia łuku. 11. Partner(ka) określa długość widoczną łuku w momencie jego samoczynnego zgaszenia (wzrok na poziomie łuku, określenie długości metodą porównawczą w mm). 12. Doświadczenie powtórzyć trzykrotnie. 13. Powtórzyć badanie elastyczności łuku dla elektrody grafitowej.
ZADANIE B3 „ŚCIEGI"
14. Wykonać napoiny ściegiem prostym i zakosowym (długości mm. 50 mm). 15. Napoiny oczyścić z żużla oskardzikiem i szczotką drucianą (BHP: chronić oczy). 16. Zmierzyć szerokość i wysokość ściegów (spoinomierz).
ZADANIE B4 „PROBLEM SPAWACZA"
17. Problem polega na wykonaniu napoiny o długości 200 mm ściegiem prostym elektrodą o długości 400 mm; w tym celu: 18. Pobrać nową elektrodę (450 mm) oraz przy zalecanych parametrach energetycznych i techniki spawania, wykonać napoinę. W przypadku zgaśnięcia łuku lub przerwania napawania, oczyścić koniec napoiny i kontynuować próbę z miejsca poprzedniego jeziorka. Napawanie kończymy z chwilą stopienia 400 mm elektrody, pozostałe 50 mm to ogarek. 19. Zmierzyć długość wykonanej napoiny, jej szerokość i wysokość.
4. Zagadnienia do samodzielnego opracowania
− rodzaje złączy spawanych, rodzaje spoin i pozycje spawania; − charakterystyka elektrod otulonych (budowa, składniki otulin, rodzaje elektrod i przykładowe oznaczenie; − podział spawarek do spawania elektrycznego ręcznego; − panel sterowania z podstawowymi regulatorami współczesnego prostownika spawalniczego;
-7-
Politechnika Szczecińska Wydział Mechaniczny Zakład Spawalnictwa RĘCZNE SPAWANIE ŁUKOWE
− schemat elektryczny i zasada działania transformatora spawalniczego; − charakterystyka statyczna spawarki. Wyjaśnić pojęcia punktu pracy i obszaru pracy spawarki.
5. Uwagi do sprawozdania
W sprawozdaniu podać: 1. Opis spawalni i stanowisk spawalniczych w świetle wymagali „Ustawy BHP", tj. wysokość spawalni jej powierzchnia i kubatura, liczba stanowisk spawalniczych, system wentylacji, wymiary stanowisk spawalniczych, ich powierzchnia i kubatura, rodzaj podłogi i ścian spawalni oraz ekranów, malowanie spawalni). 2. Schemat stanowiska spawalniczego. 3. Schemat płyty czołowej spawarki z naniesionymi i opisanymi regulatorami i przełącznikami. 4. Identyfikacja wybranej elektrody otulonej. 5. Sposób nastawy spawarki. 6. Parametry zadań części B ćwiczenia (opcjonalnie) wg poniższych tablic.
6. Literatura
1. Dobrowolski Z., "Podręcznik spawalnictwa", WNT, Warszawa, 1978. (Literatura uzupełniająca) 2. Dokumentacja techniczno-ruchowa spawarek
Tablica 1 Zadanie: B1 Typ spawarki: Napięcie biegu jałowego [V]: Parametry technologiczne Rodzaj BieguIs Φel Lp [A] [mm] prądu nowość Temat: Zajarzenie łuku Typ elektrody: Inom [A]: Uł [V] Metoda zajarzania Pomiary Długość łuku [mm] Uwagi
Tablica 2 Zadanie: B2 Typ spawarki: Napięcie biegu jałowego [V]: Parametry technologiczne Φel Rodzaj BieguIs Lp [A] [mm] prądu nowość
Uł [V]
Temat: Pomiar elastyczności łuku Typ elektrody: Inom [A]: Pomiary Elastyczność łuku Uwagi [mm]
-8-
Politechnika Szczecińska Wydział Mechaniczny Zakład Spawalnictwa RĘCZNE SPAWANIE ŁUKOWE
Tablica 3 Zadanie: B3 Typ spawarki: Napięcie biegu jałowego [V]: Parametry technologiczne Lp Φel [mm] Rodzaj Bieguprądu nowość Is [A] Uł [V]
Temat: Ściegi proste i zakosowe Typ elektrody: Inom [A]: Pomiary Długość Szerokość Rodzaj napoiny napoiny sciegu [mm] [mm]
Wysokość napoiny [mm]
Tablica 4 Zadanie: B3 Typ spawarki: Napięcie biegu jałowego [V]: Parametry technologiczne Lp Φel [mm] Rodzaj Bieguprądu nowość Is [A] Uł [V]
Temat: Ściegi proste i zakosowe Typ elektrody: Inom [A]: Pomiary Szerokość Długość napoiny napoiny [mm] [mm]
Wysokość napoiny [mm]
Uwagi:
-9-
Politechnika Szczecińska Wydział Mechaniczny Zakład Spawalnictwa PÓŁAUTOMATYCZNE SPAWANIE W OSŁONIE GAZÓW OCHRONNYCH
Ćwiczenie nr 2
PÓŁAUTOMATYCZNE SPAWANIE W OSŁONIE GAZÓW OCHRONNYCH (135, 131, 141)
1. Cel ćwiczenia
Zapoznanie się z budową i działaniem urządzeń do spawania w gazach ochronnych oraz poznanie wpływu parametrów technologicznych spawania na proces formowania spoiny.
2. Przygotowanie do ćwiczenia
Do ćwiczenia należy opanować następujące zagadnienia: − budowę i działanie urządzeń do spawania łukiem osłoniętym metodami: MAG (135), MIG (131) i TIG (141); − rodzaje i własności gazów ochronnych; − zakresy podstawowych parametrów technologii spawania metodą MAG; − zastosowanie metod spawania w gazach ochronnych.
3. Przebieg ćwiczenia
1. Poznanie budowy i danych technicznych urządzeń do spawania łukiem osłoniętym. 2. Omówienie budowy i obsługi stanowiska do spawania półautomatem typu: MINIMAG-250, PLAZMAG40-160, MAGIK-500 3. Omówienie takich zagadnień, jak: zasady doboru materiału dodatkowego (spoiwa) dla poszczególnych metod spawania, charakterystyka statyczna urządzeń do ręcznego spawania metodą TIG oraz półautomatycznego spawania metodą MAG, ustawianie punktu pracy w półautomacie MINIMAG-250. 4. Napawanie półautomatyczne. W czasie próby należy: − obserwować proces jarzenia się łuku i powstawania napoiny; − zanotować takie parametry technologiczne, jak: nastawa (zgrubna i dokładna) charakterystyki statycznej spawarki, indukcyjność spawarki, biegunowość spawania, typ i średnica drutu elektrodowego, prędkość podawania drutu elektrodowego, rodzaj i wydatek gazu, prędkość spawania, napięcie łuku oraz natężenie prądu spawania; − opisać wygląd napoiny (szkic z naniesionymi wymiarami geometrycznymi, tj. szerokości i wysokości nadlewu napoiny). 5. Napawanie automatyczne. Po przezbrojeniu stanowiska MAGIK-500 do pracy automatycznej, należy: − obserwować proces jarzenia się łuku i powstawania napoiny przy zmianie kolejno: natężenia prądu spawania oraz prędkości spawania; − obserwować proces jarzenia się łuku i powstawania napoiny dla łuku zwarciowego (łuku krótkiego); − obserwować proces jarzenia się łuku i powstawania napoiny. dla łuku natryskowego; − dla każdej napoiny zanotować paramerty technologiczne, jak w pkt.4. oraz zwrócić uwagę i zanotować: charakterystyczny dźwięk i częstość zwarć; − opisać wygląd napoin (szkice z naniesionymi wymiarami geometrycznymi, tj. szerokości i wysokości nadlewu napoiny).
- 10 -
Politechnika Szczecińska Wydział Mechaniczny Zakład Spawalnictwa PÓŁAUTOMATYCZNE SPAWANIE W OSŁONIE GAZÓW OCHRONNYCH 4. Zagadnienia do samodzielnego opracowania
− − − −
budowa stanowiska do spawania metodą MAG; schemat spawania MIG oraz zastosowanie metody; schemat spawania TIG oraz zastosowanie metody; charakterystyka gazów ochronnych oraz podstawowe zasady doboru gazu ochronnego; − podstawowe parametry spawania metodą MAG (nazwa i zakres wartości).
5. Uwagi do sprawozdania
Sprawozdanie powinno zawierać: 1. Krótki opis ćwiczenia. 2. Schemat stanowiska laboratoryjnego. 3. Opracowane notatki z ćwiczenia. 4. Szkice napoin. 5. Własne wnioski.
6. Literatura
1. Dobrowolski Z., "Podręcznik spawalnictwa", WNT, Warszawa, 1978. (Literatura uzupełniająca) 2. Pierożek B., Lassociński J., "Spawanie łukowe stali w osłonach gazowych", WNT, Warszawa, 1987. 3. Polska Norma. PN-77/M-69420. "Spawalnictwo. Spoiwo stalowe do spawania i napawania."
- 11 -
Politechnika Szczecińska Wydział Mechaniczny Zakład Spawalnictwa AUTOMATYCZNE SPAWANIE ŁUKIEM KRYTYM POD TOPNIKIEM
Ćwiczenie nr 3
AUTOMATYCZNE SPAWANIE ŁUKIEM KRYTYM POD TOPNIKIEM (12)
1. Cel ćwiczenia
Zapoznanie się z budową i działaniem stanowiska do automatycznego spawania pod topnikiem oraz podstawowymi aspektami metalurgii i technologii spawania łukiem krytym.
2. Przygotowanie do ćwiczenia
Do ćwiczenia należy opanować następujące zagadnienia: − zasadę procesu spawania łukiem krytym, − budowę i zasadę działania automatu spawalniczego, − dobór warunków spawania i wpływ parametrów technologicznych na geometrię spoin, − zasady wykonywania spoin.
3. Przebieg ćwiczenia
1. Omówienie budowy, zasady działania i sterowania automatu spawalniczego typu AS14b-1200. 2. Omówienie takich aspektów procesu spawania, jak: rodzaje źródeł prądu do spawania automatycznego, tryby pracy automatu: z prędkością (podawania drutu) zależną (od napięcia łuku) i stałą, zabezpieczenie grani, rola płyt dobiegowych i wybiegowych, dodatkowe materiały spawalnicze (druty i topniki), zasady doboru drutu, topnika, skład i zadania topnika w procesie spawania. 3. Uruchomienie automatu spawalniczego. Podczas próby imitującej spawanie (bez jarzenia łuku, przy odblokowanych rolkach dociskających drut elektrodowy) należy: − obserwować proces sterowania automatem, tj . nastawianie parametrów początkowych, regulację parametrów prądowych podczas spawania, zakończenie spawania; − zanotować funkcje automatu w poszczególnych położeniach sterownika głównego. 4. Wykonanie napoin przy zmiennych parametrach technologicznych. Podczas wykonywania odcinków napoin przy zmianie: natężenia prądu spawania i/lub napięcia łuku i/lub prędkości spawania, należy: − zwrócić uwagę na współzależność pomiędzy: natężeniem prądu spawania, napięciem łuku oraz prędkością podawania drutu elektrodowego; − dla każdego odcinka napoiny zanotować takie parametry technologiczne, jak: nastawa początkowa źródła prądu, nastawa początkowa prędkości podawania drutu elektrodowego, typ i średnica drutu elektrodowego, typ topnika, prędkość podawania drutu elektrodowego, prędkość spawania, napięcie łuku oraz natężenie prądu spawania; − po usunięciu topnika i żużla oraz wyczyszczeniu napoin(y) opisać poszczególne odcinki napoin (szkice z naniesionymi wymiarami geometrycznymi, tj. szerokości i wysokości nadlewu napoiny);
- 12 -
Politechnika Szczecińska Wydział Mechaniczny Zakład Spawalnictwa AUTOMATYCZNE SPAWANIE ŁUKIEM KRYTYM POD TOPNIKIEM
− wyniki pomiaru zanotować w/g tablicy 1.
4. Zagadnienia do samodzielnego opracowania
− − − −
budowa blokowa automatu AS 14b-1200; metody zabezpieczenia grani; zasada doboru drutu i topnika; metody regulacji szybkości podawania drutu elektrodowego (zależna i niezależna); − charakterystyka metody (zalety, zastosowanie i ograniczenia).
5. Uwagi do sprawozdania
W sprawozdaniu należy podać: 1. Krótki opis ćwiczenia. 2. Schemat stanowiska laboratoryjnego. 3. Wyniki pomiarów wg tablicy. 4. Szkice napoin. 5. Własne wnioski.
6. Literatura
1. Dobrowolski Z., "Podręcznik spawalnictwa", WNT, Warszawa, 1978. (Literatura uzupełniająca) 2. Węgrzyn J., Korkiewicz R., "Automatyczne spawanie i napawanie pod topnikiem WNT", Warszawa, 1967. 3. Polska Norma PN-73/M-69355. "Topniki do spawania i napawania łukiem krytym." 4. Polska Norma. PN-77/M-69420. "Spawalnictwo. Spoiwo stalowe do spawania i napawania."
Tablica 1 Nr napoiny Isp [A] Usp [V] Vsp [m/h] Wymiary napoin b [mm] h [mm]
- 13 -
Politechnika Szczecińska Wydział Mechaniczny Zakład Spawalnictwa SPAWANIE I CIĘCIE GAZOWE
Ćwiczenie nr 4
SPAWANIE I CIĘCIE GAZOWE (311)
1. Cel ćwiczenia
Zapoznanie się z budową i obsługą urządzeń i osprzętu do spawania gazowego (311) i cięcia termicznego, przyswojenie technik spawania oraz techniki cięcia tlenem.
2. Przygotowanie do ćwiczenia
Do ćwiczenia należy opanować następujące zagadnienia: − budowę stanowiska do spawania i ręcznego cięcia gazowego, − zasadę działania reduktorów i palników, − podstawowe własności gazów spawalniczych (tlen, acetylen), − wybuchowość acetylenu, − budowa i rodzaje płomieni acetylenowo-tlenowych, − metody spawania gazowego, − zalety i ograniczenia spawania gazowego, − istota termicznego cięcia tlenem i warunki cięcia, − technika cięcia tlenem, − wady powierzchni cięcia i przyczyny ich powstania.
3. Przebieg ćwiczenia
1. Omówienie budowy stanowiska do spawania gazowego i ręcznego cięcia gazowego. 2. Omówienie budowy i zasady działania takich elementów stanowiska, jak: butla tlenowa i acetylenowa, zawory, reduktory, węże spawalnicze, palnik uniwersalny do spawania i cięcia. 3. Uzbrojenie palnika, zapalanie i regulacja płomienia. Podczas próby należy: − zanotować zasadę doboru końcówki palnika; − obserwować płomień podczas regulacji oraz zanotować zasadę i sposób regulacji płomienia. 4. Metody spawania gazowego. Podczas wykonywania każdego złącza doświadczalnego należy: − zanotować sposób przygotowania blach do spawania, − zanotować takie parametry technologiczne spawania, jak: gatunek i grubość materiału rodzimego, gatunek i średnicę spoiwa, typ palnika gazowego, nr końcówki palnika, ciśnienie tlenu i acetylenu (nastawy reduktorów spawalniczych), zużycie tlenu i acetylenu (na podstawie charakterystyki podanej przez producenta), − obserwować i zanotować technikę spawania, tj. położenie palnika i spoiwa, ruchy końca palnika i spoiwa, zasadę utrzymywania prędkości spawania przez spawacza, kierunek płomienia względem kierunku spawania. 5. Cięcie tlenowe stali niskowęglowej. Podczas próby należy: − zanotować zasadę doboru dyszy tnącej i łuski; − zanotować takie parametry technologiczne spawania, jak: gatunek i grubość materiału ciętego, typ palnika gazowego, nr łuski, nr dyszy tnącej, odległość dysza-materiał, czystość tlenu (gatunek), ciśnienie tlenu i acetylenu
- 14 -
Politechnika Szczecińska Wydział Mechaniczny Zakład Spawalnictwa SPAWANIE I CIĘCIE GAZOWE
(nastawy reduktorów spawalniczych), zużycie tlenu tnącego, tlenu ogrzewającego i acetylenu oraz prędkości cięcia (na podstawie charakterystyki podanej przez producenta); − obserwować i zanotować technikę cięcia, tj. zapalanie i regulacja płomienia, inicjacja cięcia na krawędzi i poza krawędzią materiału ciętego, zasadę utrzymywania prędkości cięcia; − zmierzyć średnicę dyszy tnącej oraz szerokość szczeliny cięcia; − ocenić jakość krawędzi ciętej (szkic powierzchni ciętej z naniesionymi wymiarami: odchyłki płaskości, głębokości rowka, promienia nadtopienia krawędzi, szerokości i głębokości wżeru).
4. Zagadnienia do samodzielnego opracowania
− budowa butli acetylenowej, budowa i zasada działania reduktora spawalniczego; − rozkład temperatur w płomieniu acetylenowo-tlenowym oraz zasada regulacji rodzaju płomienia i doboru mocy cieplnej palnika; − metody spawania gazowego; − warunki (fizyczne) cięcia termicznego tlenem; − czynniki wpływające na jakość krawędzi cięcia termicznego tlenem.
5. Uwagi do sprawozdania
W sprawozdaniu należy podać: 1. Krótki opis ćwiczenia. 2. Schemat stanowiska laboratoryjnego. 3. Opracowane notatki z ćwiczenia. 4. Własne wnioski.
6. Literatura
1. Dobrowolski Z., "Podręcznik spawalnictwa", WNT, Warszawa, 1978. 2. (Literatura uzupełniająca) 3. Polska Norma. PN-77/M-69420. Spawalnictwo. Spoiwo stalowe do spawania i napawania. 4. Polska Norma. PN-76/M-69774. Spawalnictwo. Cięcie gazowe stali węglowych o grubości 5+100 mm. Jakość powierzchni cięcia
- 15 -
Politechnika Szczecińska Wydział Mechaniczny Zakład Spawalnictwa KONTROLA I ZASADY KLASYFIKACJI ZŁĄCZY SPAWANYCH
Ćwiczenie nr 5
KONTROLA I ZASADY KLASYFIKACJI ZŁĄCZY SPAWANYCH
1. Cel ćwiczenia
Celem ćwiczenia jest zapoznanie się z wybranymi aspektami kontroli procesów spawalniczych, takich jak: niezgodności spawalnicze i ich wpływ na właściwości wytrzymałościowe złączy, oznaczanie poziomów jakości złączy spawanych na podstawie badań wizualnych, badań nieniszczących i niszczących.
2. Przygotowanie do ćwiczeń
Do ćwiczeń należy opanować następujące zagadnienia: − etapy kontroli prac spawalniczych; − niezgodności spawalnicze i ich wpływ na wytrzymałość połączeń spawanych; − nieniszczące metody badań połączeń spawanych (badania wizualne, penetracyjne, magnetyczno-proszkowe, radiograficzne, ultradźwiękowe); − rodzaje badań nieniszczących.
3. Przebieg ćwiczenia
1. Omówienie takich aspektów kontroli konstrukcji spawanych jak: etapy kontroli prac spawalniczych, wymagania i przepisy towarzystw klasyfikacyjnych (PRS, UDT), rodzaje niezgodności spawalniczych, metody kontroli. 2. Pokaz aparatury do badań nieniszczących. 3. Demonstracja wybranych metod badań nieniszczących (penetracyjne, magnetyczno-proszkowe). 4. Określenie poziomów jakości złączy próbnych badaniami wizualnymi w/g PNEN 25817 i PN-EN 26520. Dla danego złącza próbnego należy sporządzić protokół badań w/g załącznik 1.
4. Zagadnienia do samodzielnego opracowania
− − − − −
etapy kontroli prac spawalniczych rodzaje wad (niezgodności) spawalniczych; badania penetracyjne; badania ultradźwiękowe; badania niszczące (rodzaje, w jakich przypadkach są prowadzone).
5. Uwagi do sprawozdania
W sprawozdaniu podać: 1. Krótki opis ćwiczenia. 2. Zastosowanie poznanych urządzeń kontrolnych. 3. Szkice wyników badań penetracyjnych i magnetyczno-proszkowych. 4. Protokół badań wizualnych. 5. Spostrzeżenia i wnioski.
- 16 -
Politechnika Szczecińska Wydział Mechaniczny Zakład Spawalnictwa KONTROLA I ZASADY KLASYFIKACJI ZŁĄCZY SPAWANYCH 6. Literatura
1. Klimpel A, Szymański A. : „Kontrola jakości w spawalnictwie”. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 1992. 2. Pawłowski Z. :”Badania nieniszczące”. Warszawa 1988. 3. PN-EN 26520 – Klasyfikacja niezgodności spawalniczych w złączach spawanych metali wraz z objaśnieniami. 4. PN-EN 25817 – Wytyczne do określania poziomów jakości według niezgodności spawalniczych. 5. PN-EN 970 – Badania nieniszczące złączy spawanych.
Tablica 1
Niezgodność spawalnicza Rodzaj złącza Nazwa wg PN-EN 25817 dla stali PN-EN 30042 dla aluminium Brak przetopu Przepalenia Wklęśnięcie grani Wyciek nadmierny, ciągły Wyciek nadmierny, miejscowy Pęknięcie Nawis lica Wklęśnięcie lica Siady zajarzenia Podtopienie ciągle Podtopienie miejscowe Porowatość Nadmierny nadlew Pęknięcia Za mała grubość spoiny pachwinowej Podtopienia Porowatość Nadmierna wypukłość spoiny Asymetria spoiny pachwinowej Nadmierna grubość spoiny pachwinowej Symbol wg Wymagany PN-EN 26520 poziom 402 510 515 504 5041 100 506 511 601 5011 5012 2017 502 100 5011 2017 503 512 Nie występuje 2) Występuje 2) Stwierdzony poziom 2) B C D
............................... dnia.................. .................................
1)
Kątowe
Doczołowe
Wynik ogólny: dodatni - ujemny 1) ..................................
wykonujący badania Niepotrzebne skreślić 2) Oznaczyć symbolem "+"
- 17 -
Politechnika Szczecińska Wydział Mechaniczny Zakład Spawalnictwa ZGRZEWANIE I LUTOWANIE
Ćwiczenie nr 6
ZGRZEWANIE I LUTOWANIE (21, 25 I 952, 912)
1. Cel ćwiczenia
Zapoznanie się z budową i działaniem zgrzewarek elektrycznych oporowych do zgrzewania punktowego (21) i doczołowego zwarciowego (25) oraz poznanie procesu zgrzewania oporowego. Poznanie podstawowego sprzętu oraz aspektów technologicznych lutowania miękkiego (952) i twardego (912).
2. Przygotowanie do ćwiczenia.
Do ćwiczeń należy opanować następujące zagadnienia − zasadą procesu zgrzewania elektrycznego oporowego; − rodzaje zgrzewania oporowego; − przebieg procesu zgrzewania oraz jego podstawowe parametry; − rodzaje zgrzewarek. − − − − zasadę procesu lutowania miękkiego i twardego; topniki, lutowia, źródła ciepła i zastosowanie lutowania miękkiego; topniki, lutowia, źródła ciepła i zastosowanie lutowania twardego; przygotowanie elementów do lutowania.
3. Przebieg ćwiczenia.
1. Omówienie budowy zasady działania i obsługi zgrzewarki ZPLd 40 oraz RZP2A, 2. Wykonanie złączy zakładkowych i nakładkowych zgrzewanych punktowo, 3. Badania wizualne wykonanych zgrzein. 4. pokaz i omówienie podstawowych narzędzi i materiałów do lutowania miękkiego oraz przykłady lutowania miękkiego w różnych zastosowaniach, 5. pokaz i omówienie lutowania twardego oraz przykłady zastosowania.
4. Zagadnienia do samodzielnego opracowania
− definicje: zgrzewanie elektryczne oporowe, lutowanie miękkie lutowanie twarde; − proces zgrzewania doczołowego zwarciowego (schemat zgrzewania, przebieg zgrzewania, zastosowanie); − schemat zgrzewarki punktowej, przebieg procesu zgrzewania, program zgrzewania (dwa przykłady programu); − lutowanie miękkie (topnik, lutowie przebieg procesu, źródła ciepła, zastosowanie); − lutowanie twarde (topnik, lutowie przebieg procesu, źródła ciepła, zastosowanie).
5. Uwagi do sprawozdania
- 18 -
Politechnika Szczecińska Wydział Mechaniczny Zakład Spawalnictwa ZGRZEWANIE I LUTOWANIE
W sprawozdaniu podać: 1. Krótki opis ćwiczenia. 2. Schemat elektryczny zgrzewarki. 3. Parametry zgrzewania wykonanych złączy. 4. Spostrzeżenia i wnioski. 5. Opis demonstrowanych przykładów lutowania. 6. Schematyczny szkic lutowania. 7. Wnioski.
6. Literatura
1. Klimpel A., Technologia zgrzewania, Wyd. Politechniki Śląskiej, Gliwice 1985. 2. Piwowar St., Spawanie i zgrzewanie elektryczne, WSiP, Warszawa 1986. 3. PN-84/M-69001, Spajanie metali i procesy pokrewne. Podział. 4. Radomski T., Ciszewski A., Lutowanie, WNT, Warszawa 1985.
- 19 -
Politechnika Szczecińska Wydział Mechaniczny Zakład Spawalnictwa ZAŁĄCZNIKI
WYTYCZNE WZS-93/D-02
SPRAWOZDANIE Z ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH ZE SPAWALNICTWA 1. Wstęp
Przedmiotem wytycznych jest układ i zawartość informacyjna sprawozdania z ćwiczenia laboratoryjnego ze spawalnictwa.
2. Postanowienia ogólne
Układ sprawozdania. Części składowe i elementy sprawozdania należy zamieszczać w następującej kolejności: 1. Strona tytułowa (jako pierwsza stronica). 2. Cel ćwiczenia. 3. Tekst podstawowy sprawozdania. 4. Wnioski. 5. Spis wykorzystanych źródeł. 6. Załączniki. Pozycje l, 2, 3 oraz 4 są obowiązkowe w każdym sprawozdaniu. Pozycje 5 oraz 6 wchodzą w skład sprawozdania, gdy wymaga tego zawartość treści. Kompozycja sprawozdania
FORMAT.
Stronice sprawozdania oraz materiały towarzyszące: rysunki, schematy, wykresy, tablice, wydruki z EMC powinny mieć format A4. Dopuszcza się zamieszczanie ilustracji (rysunki, schematy, wykresy), tablic i wydruków z EMC na arkuszach formatu A3, jednakże w postaci załączników.
POSTAĆ SPRAWOZDANIA.
Sprawozdanie powinno mięć postać czytelnego rękopisu. Zalecane jest staranne i estetyczne wykonanie oraz trwałe połączenie wszystkich arkuszy sprawozdania. Podstawowy tekst sprawozdania (od pozycji 2. pkt.2.1) należy rozpoczynać od drugiej stronicy.
ILUSTRACJE.
W sprawozdaniu należy umieszczać wyłącznie odręczne rysynki w ołówku, wykonane na białym papierze. Ilustracje o wymiarach mniejszych niż A4 powinny być naklejone na znormalizowane arkusze A4. Dopuszcza się wykonanie ilustracji bezpośrednio na stronicach sprawozdania pod warunkiem zachowania kontrastu między tłem użytego papieru, a kreską rysunku. Numeracja
NUMERACJA STRONIC.
Stronice należy numerować cyframi arabskimi w obrębie sprawozdania. Stronę tytułową włącza się do numeracji całości sprawozdania, ale numeru na niej nie należy pisać.
NUMERACJA ELEMENTÓW SKŁADOWYCH I ROZDZIAŁÓW.
- 20 -
Politechnika Szczecińska Wydział Mechaniczny Zakład Spawalnictwa ZAŁĄCZNIKI
Elementy składowe sprawozdania (poz. 2, 3, ... pkt. 2.1) oraz rozdziały należy numerować cyframi arabskimi w obrębie sprawozdania, podrozdziały w obrębie rozdziałów, a punkty w obrębie podrozdziałów.
NUMERACJA ILUSTRACJI.
Ilustracje, tablice, wydruki z EMC oraz wzory należy numerować cyframi arabskimi w obrębie sprawozdania. Ilustracje i tablice powinny być zamieszczane w tekście sprawozdania, bezpośrednio po pierwszym odesłaniu do nich. Ilustracje i tablice oddziela się od tekstu odstępem (min 1,5 cm). Ilustracje i tablice wykonane na oddzielnych kartach (formatu A4) włącza się w ogólną numerację stronic sprawozdania.
3. Zawartość sprawozdania
Strona tytułowa. Stronę tytułową należy wykonać wg wzoru. Cel ćwiczenia. W sposób jasny, precyzyjny i zwięzły należy określić cele jednostkowe ćwiczenia oraz zadania badawcze, które przyjęto do realizacji w ramach ćwiczenia laboratoryjnego. Cele i zadania podaje fakultatywnie prowadzący ćwiczenie lub zostają one ustalone w ramach dyskusji przed ćwiczeniem. Bezpośrednie przepisanie treści z instrukcji do ćwiczenia jest błędne (instrukcja do ćwiczenia stanowi materiał na podstawie, którego należy przygotować się teoretycznie do odrobienia ćwiczenia). Tekst podstawowy sprawozdania. W tekście podstawowym sprawozdania zaleca się umieszczać następujące informacje: 1. Przebieg ćwiczenia, zawierający: − chronologiczny zapis wykonywanych czynności merytorycznie istotnych; − uzasadnienie przyjętego kierunku postępowania (np norma); − dane techniczno-ruchowe elementów stanowiska laboratoryjnego; − schemat i opis stanowiska badawczego; − zasadę działania obiektów stanowiska badawczego; − charakterystyki badanych obiektów. 2. Wyniki przeprowadzonych doświadczeń, zawierające: − zestawienie wyników przeprowadzonych prób i doświadczeń − opis jakościowy (cechy, warunki, rezultaty) obserwowanych zjawisk i procesów technologicznych. 3. Dyskusja wyników, zawierająca: − analizę uzyskanych wyników w świetle danych literaturowych i własnych przemyśleń; − ocenę dokładności pomiarów, W zależności od złożoności i charakteru ćwiczenia poszczególne elementy tekstu mogą być łączone lub w ogóle mogą nie występować. Pewne elementy mogą być narzucone przez prowadzącego ćwiczenie lub fakultatywnie przez instrukcję do ćwiczenia. Oceną poprawności zapisu przebiegu ćwiczenia jest możliwość odtworzenia danego ćwiczenia z zachowaniem identycznej kolejności czynności, warunków i zmiennych obiektów przez innego wykonawcę.
- 21 -
Politechnika Szczecińska Wydział Mechaniczny Zakład Spawalnictwa ZAŁĄCZNIKI
Wnioski. Wnioski powinny zawierać: − krótkie podsumowanie rezultatów osiągniętych w wyniku realizacji ćwiczenia; − porównanie wyników z danymi literaturowymi; − przyczyny uzyskania wyników negatywnych; − własne spostrzeżenia dotyczące realizacji ćwiczenia oraz propozycje zmian. W zakończeniu należy podać; czy cel ćwiczenia został osiągnięty ? Spis wykorzystanych źródeł. Dane o wykorzystanych źródłach należy zamieszczać w oddzielnym spisie. Tytuły należy podawać w kolejności występowania odsyłaczy w tekście podstawowym sprawozdania. Załączniki. Załączniki należy opracowywać jako kontynuację sprawozdania, na ostatnich stronicach lub jako odrębną fizycznie część. Każcy załącznik powinien się rozpoczynać od nowego arkusza (stronicy) i mieć napis załącznik w prawym górnym rogu stronicy oraz tytuł określający jego treść. Ilustracje i tablice. Przy sporządzaniu ilustracji i tablic należy się wzorować na przykładach zamieszczonych w czasopismach technicznych, np. Przeglądzie Spawalnictwa. Ilustracje oraz wydruki z EMC powinny być zatytułowane. Jeżeli to konieczne, należy je uzupełnić informacjami wyjaśniającymi (bezpośrednio za tytułem). Zestawienie wyników zaleca się sporządzać w postaci tablic, w których wyróżnia się parametry, zmienne niezależne (wejścia obiektów) oraz zmienne zależne (wyjścia obiektów). Tablice podpisuje się u góry, zaś za podpisem podaje się informacje dodatkowe. Uwagi podaje się na dole w obrębie tablicy. Wzory i równania. Wzory i równania należy wyodrębnić z tekstu w oddzielnym wierszu. Ponad i pod każdym wzorem należy zostawić odstęp nie mniejszy niż na jeden wiersz. Użyte symbole wielkości fizycznych należy objaśnić pod wzorem po słowie "gdzie:". Jednostki miar. W sprawozdaniu należy stosować legalne jednostki miar. Inne jednostki mogą być stosowane tylko w przypadku ich stosowania w instrukcji do ćwiczenia (uzasadniony przypadek).
4. Informacje końcowe
Wytyczne niniejsze opracowano na podstawie normy PN-85/N-09126 Sprawozdanie z pracy naukowo-badawczej. Wprowadzono zmiany wynikające z procesu dydaktycznego. Wytyczne opracował: dr inż. Zbigniew Szefner. Wytyczne zatwierdził z mocą obowiązującą od semestru letniego 1992/93 r. akad. Kierownik Zakładu Spawalnictwa
- 22 -
Szczecin (data:R.M.D)
WZÓR strony tytułowej
SPRAWOZDANIE Z ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH ZE SPAWALNICTWA
ĆWICZENIE NR: TEMAT:
(wg tematyki ćwiczeń laboratoryjnych) (wg tematyki ćwiczeń laboratoryjnych)
Nazwisko i Imię
WYDZIAŁ: GRUPA DZIEKAŃSKA: ZESPÓŁ:
Politechnika Szczecińska Wydział Mechaniczny Zakład Spawalnictwa ZAŁĄCZNIKI
© Elektrody Baildon Sp. z o.o.
- 24 -
Technika Wytwarzania SPAWALNICTWO
Politechnika Szczecińska Instytut Inżynierii Materiałowej Zakład Spawalnictwa
Instrukcje do ćwiczeń laboratoryjnych z przedmiotu: Technika Wytwarzania „SPAWALNICTWO”
Wydział Mechaniczny Kierunek: Mechanika i Budowa Maszyn, Inżynieria Materiałowa
Opracowali: Michał Kawiak Aleksander Łukojć Ryszard Pakos Adam Sajek Zbigniew Szefner Zatwierdził: prof. Jerzy Nowacki
Szczecin 2003
Politechnika Szczecińska Wydział Mechaniczny Zakład Spawalnictwa WSTĘP
SPIS TREŚCI
Przedmowa... .............................................................................................................................. 3 Wstęp.......................................................................................................................................... 3 Wskazówki metodyczne............................................................................................................. 4 Bezpieczeństwo i higiena pracy w procesach spawalniczych.................................................... 5 Ćwiczenie nr 1 Ręczne spawanie łukowe (kod ISO: 11.1.)........................................................... 6 Ćwiczenie nr 2 Półautomatyczne spawanie w osłonie gazów ochronnych ................................. 10 Ćwiczenie nr 3 Automatyczne spawanie łukiem krytym pod topnikiem .................................... 12 Ćwiczenie nr 4 Spawanie i cięcie gazowe ................................................................................... 14 Ćwiczenie nr 5 Kontrola i zasady klasyfikacji złączy spawanych .............................................. 16 Ćwiczenie nr 6 Zgrzewanie i lutowanie ...................................................................................... 18 Wytyczne WZS-93/D-02.......................................................................................................... 20
-2-
Politechnika Szczecińska Wydział Mechaniczny Zakład Spawalnictwa WSTĘP
PRZEDMOWA
Niniejszy skrypt przeznaczony jest dla studentów pierwszego roku studiów Wydziału Mechanicznego Politechniki Szczecińskiej specjalności Mechanika i Budowa Maszyn oraz Inżynieria Materiałowa. Skrypt stanowi pomoc dydaktyczną do ćwiczeń laboratoryjnych z przedmiotu SPAWALNICTWO, wchodzącego w skład bloku przedmiotowego "Techniki Wytwarzania". Zawarte w skrypcie ćwiczenia prowadzone są równolegle z wykładami. Równoczesność cyklu wykładów i ćwiczeń laboratoryjnych nie stanowi utrudnienia w wykonaniu ćwiczeń, gdyż ćwiczenia laboratoryjne nie są "warsztatową" ilustracją wykładów, a stanowią rozszerzenie i pogłębienie wiadomości z podstaw spawalnictwa. Zajęcia laboratoryjne, poprzez praktyczne zilustrowanie podstawowych zagadnień spawalniczych,mają na celu: 1. Zapoznanie studentów z głównymi procesami i metodami spajania i kontroli konstrukcji spawanych. 2. Opanowanie podstawowej terminologii spawalniczej, 3. Obycie z wybranymi, rzeczywistymi środkami techniki spawalniczej. Autorzy wyrażają nadzieję, że niniejszy skrypt będzie pomocny w przygotowaniu się do poszczególnych ćwiczeń laboratoryjnych, ich prawidłowym wykonaniu i przez to przyczyni się do wypełnienia przedstawionego celu. UWAGA: Instrukcje do ćwiczeń dostępne są w wersji elektronicznej na stronie internetowej Zakładu Spawalnictwa: http://z-spaw.ps.pl/studenci_lab_twyt.htm
WSTĘP
Skrypt składa się z czterech zasadniczych części: wskazówek metodycznych, zestawu tematycznych instrukcji ćwiczeń laboratoryjnych, wytycznych do sporządzenia sprawozdania oraz materiałów pomocniczych w postaci załączników. Każda instrukcja posiada jednolity układ, zawierający następujące dane: 1. Cel ćwiczenia. 2. Przygotowanie do ćwiczenia. 3. Przebieg ćwiczenia. 4. Zagadnienia do samodzielnego opracowania 5. Uwagi do sprawozdania 6. Literatura. Niniejszy skrypt nie zawiera wiadomości podstawowych z zakresu tematyki ćwiczeń laboratoryjnych. W realizacji procesu dydaktycznego jako podstawową przyjęto książkę - Dobrowolski Z., "Podstawy spawalnictwa", WNT, Warszawa,1978.
-3-
Politechnika Szczecińska Wydział Mechaniczny Zakład Spawalnictwa WSTĘP
WSKAZÓWKI METODYCZNE
Ćwiczenia laboratoryjne ze spawalnictwa wyróżniają się w sposób szczególny tym, że organizacja ćwiczeń stanowi kompromis pomiędzy wymaganiami procesu dydaktycznego, a warunkami i przepisami bezpieczeństwa pracy w procesach spawalniczych. Osiągnięcie celu zajęć dydaktycznych wymaga ich realizacji na rzeczywistych, przemysłowych stanowiskach spawalniczych. Praca na takich stanowiskach, ze względu na szczególne zagrożenia dla życia i zdrowia człowieka uwarunkowana jest szeregiem przepisów BHP. Wspomniany kompromis polega na takiej realizacji zajęć dydaktycznych, które z jednej strony spełniają wymagania BHP dotyczące spawalni i szkolenia zawodowego spawaczy, a z drugiej wymagania wynikające z programu nauczania przedmiotu "Spawalnictwo" w szkole wyższej. Ogół przedsięwziętych środków, które zawiera niniejszy skrypt oraz REGULAMIN ZAJĘĆ LABORATORYJNYCH ZE SPAWALNICTWA, każdorazowo wywieszany na tablicy informacyjnej Zakładu Spawalnictwa, pozwala na bezpieczną realizację ćwiczeń laboratoryjnych, pod warunkiem przestrzegania przez studenta zasad bezpieczeństwa i higieny pracy podczas zajęć. Ćwiczenia laboratoryjne prowadzone są w oparciu o "Regulamin zajęć laboratoryjnych ze spawalnictwa", który ustalają studenci z Kierownikiem Zakładu Spawalnictwa na początku każdego semestru, zgodnie z zapisem "Regulaminu studiów Politechniki Szczecińskiej", który głosi, że ... "Zasady zaliczenia danego zajęcia ustala ze studentami prowadzący te zajęcia na początku semestru. Ustalenia te obowiązują obie umawiające się strony"... Do ćwiczenia student przygotowuje się na podstawie zamieszczonych w niniejszym skrypcie instrukcji, korzystając z zalecanej literatury. Literatura uzupełniająca wykorzystywana jest przy wykonywaniu ćwiczenia (normy), sporządzaniu sprawozdania z ćwiczeń oraz pogłębieniu wiedzy. Zaleca się również do korzystania z "Poradnika Inżyniera. Spawalnictwo." Przygotowanie się do ćwiczenia polega na zapoznaniu się z materiałem literaturowym w zakresie wyznaczonym przez temat i cel ćwiczenia. Dla udogodnienia, każda instrukcja zawiera pakiet zagadnień, które student powinien obowiązkowo opanować, aby zostać dopuszczony do wykonania ćwiczenia. Student powinien zwrócić szczególną uwagę na pojęcia nowe, wynikające z terminologii spawalniczej, oraz te zagadnienia, które pojawiają się w instrukcji, a są mu niezrozumiałe np. zasada działania transformatora. Braki w przygotowaniu nie pozwalają na czynne uczestniczenie w przebiegu ćwiczenia i są przyczyną błędów w notatkach, a w konsekwencji, błędnej analizy przebiegu i wniosków z ćwiczenia. Prawidłowe wykonanie notatek z ćwiczenia (sprawozdanie wykonuje się po zajęciach) wymaga wcześniejszego zapoznania się z "Wytycznymi do sporządzania sprawozdania z ćwiczeń laboratoryjnych ze spawalnictwa". Sprawozdanie z wykonanego ćwiczenia sporządza każdy student indywidualnie według zamieszczonych w niniejszym skrypcie "Wytycznych do sporządzenia sprawozdania z ćwiczeń laboratoryjnych ze spawalnictwa".
-4-
Politechnika Szczecińska Wydział Mechaniczny Zakład Spawalnictwa WSTĘP
BEZPIECZEŃSTWO I HIGIENA PRACY W PROCESACH
SPAWALNICZYCH
Ze względu na zagrożenia występujące podczas wykonywania ćwiczeń laboratoryjnych ze Spawalnictwa szczególnego znaczenia nabiera znajomość i przestrzeganie przepisów "BHP podczas prac spawalniczych". Znajomość przepisów BHP i odpowiedniego zachowania się podczas ćwiczeń laboratoryjnych ze spawalnictwa obowiązuje studenta zawsze i w każdym przypadku. Nieprzestrzeganie zasad BHP podczas zajęć traktowane jest jako niezdyscyplinowanie w czasie trwania ćwiczeń i podlega rygorom regulaminowym. Z tego względu każdy student przed przystąpieniem do ćwiczenia przechodzi podstawowe przeszkolenie w zakresie BHP i podpisuje własnoręcznie oświadczenie na formularzu zakładowym i "Karcie ćwiczeń laboratoryjnych" następującej treści "Oświadczam, że zostałem pouczony o zasadach bezpieczeństwa i higieny pracy w procesach spawalniczych w zakresie ujętym w książce Kłosowska D.,Kłosowski S., "Bezpieczeństwo i higiena pracy w procesach spawalniczych." Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Szczecińskiej, Szczecin, 1977". Zasady te obejmują: − zagrożenia przy spawaniu elektrycznym łukowym; − zagrożenia przy spawaniu i cięciu gazowym; − porażenie prądem elektrycznym; − warunki użytkowania butli z gazami spawalniczymi; − wybuchowość acetylenu; − ochronę osobistą spawacza podczas spawania ręcznego łukowego oraz spawania i cięcia gazowego; − wymagania dotyczące spawalnia i stanowisk spawalniczych.
-5-
Politechnika Szczecińska Wydział Mechaniczny Zakład Spawalnictwa RĘCZNE SPAWANIE ŁUKOWE
Ćwiczenie nr 1
RĘCZNE SPAWANIE ŁUKOWE
1. Cel ćwiczenia
Celem ćwiczenia jest: − zapoznanie się z budową, działaniem i obsługą typowych spawarek do ręcznego spawania elektrycznego łukowego elektrodą otuloną (l 11); − nauczenie się ząjarzania łuku spawalniczego; − pomiar elastyczności luku spawalniczego; − wykonanie tzw. „problemu spawacza".
2. Przygotowanie do ćwiczenia
Do ćwiczenia należy opanować następujące zagadnienia: − charakterystyka statyczna spawarek, charakterystyka statyczna łuku spawalniczego; − budowa i zasada działania przetwornic spawalniczych; − budowa i zasada działania transformatorów spawalniczych; − budowa, zasada działania i sterowanie prostowników spawalniczych; − rodzaje złączy spawanych i spoin, pozycje spawania; − rodzaje elektrod; − dobór zasadniczych i energetycznych parametrów spawania (typ i średnica elektrody, należenie prądu spawania, prędkość spawania); − techniki zajarzania łuku; − podstawy techniki napawania (kały pochylenie i odchylenia elektrody, długość widoczna łuku, ścieg prosty i zakosowy, sposób układanki ściegów).
3. Przebieg ćwiczenia
Ćwiczenie składa się z dwóch części: zasadniczej (Ćwiczenie A) i dodatkowej (Ćwiczenie B). Część zasadnicza (A) ćwiczenia jest obowiązkowa i wykonuje ją każdy zespół laboratoryjny. Część dodatkowa (B) nie jest obowiązkowa, wykonuje (ą) ją te(n) zespół(y), które zgłoszą chęć wykonania ćwiczenia prowadzącemu przed ćwiczeniem lub po odbyciu części (A). Ćwiczenie A 1. Dokonać oceny zgodności spawalni i stanowiska spawalniczego z wymogami przepisów BHP. 2. Zapoznać się z obsługą spawarki na przydzielonym stanowisku spawalniczym (wiadomości własne i instrukcja obsługi). 3. Pobrać elektrodę otuloną ze wskazanej przez prowadzącego lub instruktoraspawacza partii oraz dokonać identyfikacji elektrody. 4. Wykonać schemat: płyty czołowej spawarki i oznaczyć wszystkie znajdujące się na niej przyłącza i regulatory. 5. Dla danej elektrody dokonać nastawy spawarki (uwaga! Nie załączać spawarki) - zgłosić wykonanie zadania prowadzącemu lub instruktorowispawaczowi.
-6-
Politechnika Szczecińska Wydział Mechaniczny Zakład Spawalnictwa RĘCZNE SPAWANIE ŁUKOWE
Ćwiczenie B Ćwiczenie B składa się z czterech zadań, które zaleca się wykonać w proponowanej kolejności, jednakże wykonanie zadań pozostawia się decyzji zespołu laboratoryjnego. Zespół - za zgodą i wiedzą prowadzącego - może zmienić treść merytoryczną wykonywanego(-nych) zadań(ia). W tej części ćwiczenia największą uwagę zwraca się na bezpieczeństwo prac spawalniczych. Prowadzący może w każdym momencie (nawet przez nagłe odcięcie zasilania danego stanowiska spawalniczego) przerwać zajęcia, np. przy naruszeniu zasad BHP podczas prac spawalniczych.
ZADANIE BI „ZAJARZANIE ŁUKU"
6. Nie zmieniając nastawy spawarki (ptk. 5.), umieścić elektrodę w uchwycie spawalniczym., ustawić zalecane kąty pochylenia i odchylenia elektrody, a następnie trenować zajarzanie luku dwoma technikami, „na. zapałkę" oraz rewersyjnie. 7. Załączyć spawarkę. Wykonać próby ząjarzania łuku obiema technikami. 8. Powtórzyć pkt.7. zmieniając rodzaj elektrody: elektrodą „gołą" oraz grafitową.
ZADANIE B2 „POMIAR ELASTYCZNOŚCI ŁUKU"
9. Pobrać nową elektrodę, zajarzyć łuk oraz ustawić elektrodę prostopadle do powierzchni materiału rodzimego. 10. Powoli podnosić elektrodę do góry, zachowując ciągłość jarzenia łuku. 11. Partner(ka) określa długość widoczną łuku w momencie jego samoczynnego zgaszenia (wzrok na poziomie łuku, określenie długości metodą porównawczą w mm). 12. Doświadczenie powtórzyć trzykrotnie. 13. Powtórzyć badanie elastyczności łuku dla elektrody grafitowej.
ZADANIE B3 „ŚCIEGI"
14. Wykonać napoiny ściegiem prostym i zakosowym (długości mm. 50 mm). 15. Napoiny oczyścić z żużla oskardzikiem i szczotką drucianą (BHP: chronić oczy). 16. Zmierzyć szerokość i wysokość ściegów (spoinomierz).
ZADANIE B4 „PROBLEM SPAWACZA"
17. Problem polega na wykonaniu napoiny o długości 200 mm ściegiem prostym elektrodą o długości 400 mm; w tym celu: 18. Pobrać nową elektrodę (450 mm) oraz przy zalecanych parametrach energetycznych i techniki spawania, wykonać napoinę. W przypadku zgaśnięcia łuku lub przerwania napawania, oczyścić koniec napoiny i kontynuować próbę z miejsca poprzedniego jeziorka. Napawanie kończymy z chwilą stopienia 400 mm elektrody, pozostałe 50 mm to ogarek. 19. Zmierzyć długość wykonanej napoiny, jej szerokość i wysokość.
4. Zagadnienia do samodzielnego opracowania
− rodzaje złączy spawanych, rodzaje spoin i pozycje spawania; − charakterystyka elektrod otulonych (budowa, składniki otulin, rodzaje elektrod i przykładowe oznaczenie; − podział spawarek do spawania elektrycznego ręcznego; − panel sterowania z podstawowymi regulatorami współczesnego prostownika spawalniczego;
-7-
Politechnika Szczecińska Wydział Mechaniczny Zakład Spawalnictwa RĘCZNE SPAWANIE ŁUKOWE
− schemat elektryczny i zasada działania transformatora spawalniczego; − charakterystyka statyczna spawarki. Wyjaśnić pojęcia punktu pracy i obszaru pracy spawarki.
5. Uwagi do sprawozdania
W sprawozdaniu podać: 1. Opis spawalni i stanowisk spawalniczych w świetle wymagali „Ustawy BHP", tj. wysokość spawalni jej powierzchnia i kubatura, liczba stanowisk spawalniczych, system wentylacji, wymiary stanowisk spawalniczych, ich powierzchnia i kubatura, rodzaj podłogi i ścian spawalni oraz ekranów, malowanie spawalni). 2. Schemat stanowiska spawalniczego. 3. Schemat płyty czołowej spawarki z naniesionymi i opisanymi regulatorami i przełącznikami. 4. Identyfikacja wybranej elektrody otulonej. 5. Sposób nastawy spawarki. 6. Parametry zadań części B ćwiczenia (opcjonalnie) wg poniższych tablic.
6. Literatura
1. Dobrowolski Z., "Podręcznik spawalnictwa", WNT, Warszawa, 1978. (Literatura uzupełniająca) 2. Dokumentacja techniczno-ruchowa spawarek
Tablica 1 Zadanie: B1 Typ spawarki: Napięcie biegu jałowego [V]: Parametry technologiczne Rodzaj BieguIs Φel Lp [A] [mm] prądu nowość Temat: Zajarzenie łuku Typ elektrody: Inom [A]: Uł [V] Metoda zajarzania Pomiary Długość łuku [mm] Uwagi
Tablica 2 Zadanie: B2 Typ spawarki: Napięcie biegu jałowego [V]: Parametry technologiczne Φel Rodzaj BieguIs Lp [A] [mm] prądu nowość
Uł [V]
Temat: Pomiar elastyczności łuku Typ elektrody: Inom [A]: Pomiary Elastyczność łuku Uwagi [mm]
-8-
Politechnika Szczecińska Wydział Mechaniczny Zakład Spawalnictwa RĘCZNE SPAWANIE ŁUKOWE
Tablica 3 Zadanie: B3 Typ spawarki: Napięcie biegu jałowego [V]: Parametry technologiczne Lp Φel [mm] Rodzaj Bieguprądu nowość Is [A] Uł [V]
Temat: Ściegi proste i zakosowe Typ elektrody: Inom [A]: Pomiary Długość Szerokość Rodzaj napoiny napoiny sciegu [mm] [mm]
Wysokość napoiny [mm]
Tablica 4 Zadanie: B3 Typ spawarki: Napięcie biegu jałowego [V]: Parametry technologiczne Lp Φel [mm] Rodzaj Bieguprądu nowość Is [A] Uł [V]
Temat: Ściegi proste i zakosowe Typ elektrody: Inom [A]: Pomiary Szerokość Długość napoiny napoiny [mm] [mm]
Wysokość napoiny [mm]
Uwagi:
-9-
Politechnika Szczecińska Wydział Mechaniczny Zakład Spawalnictwa PÓŁAUTOMATYCZNE SPAWANIE W OSŁONIE GAZÓW OCHRONNYCH
Ćwiczenie nr 2
PÓŁAUTOMATYCZNE SPAWANIE W OSŁONIE GAZÓW OCHRONNYCH (135, 131, 141)
1. Cel ćwiczenia
Zapoznanie się z budową i działaniem urządzeń do spawania w gazach ochronnych oraz poznanie wpływu parametrów technologicznych spawania na proces formowania spoiny.
2. Przygotowanie do ćwiczenia
Do ćwiczenia należy opanować następujące zagadnienia: − budowę i działanie urządzeń do spawania łukiem osłoniętym metodami: MAG (135), MIG (131) i TIG (141); − rodzaje i własności gazów ochronnych; − zakresy podstawowych parametrów technologii spawania metodą MAG; − zastosowanie metod spawania w gazach ochronnych.
3. Przebieg ćwiczenia
1. Poznanie budowy i danych technicznych urządzeń do spawania łukiem osłoniętym. 2. Omówienie budowy i obsługi stanowiska do spawania półautomatem typu: MINIMAG-250, PLAZMAG40-160, MAGIK-500 3. Omówienie takich zagadnień, jak: zasady doboru materiału dodatkowego (spoiwa) dla poszczególnych metod spawania, charakterystyka statyczna urządzeń do ręcznego spawania metodą TIG oraz półautomatycznego spawania metodą MAG, ustawianie punktu pracy w półautomacie MINIMAG-250. 4. Napawanie półautomatyczne. W czasie próby należy: − obserwować proces jarzenia się łuku i powstawania napoiny; − zanotować takie parametry technologiczne, jak: nastawa (zgrubna i dokładna) charakterystyki statycznej spawarki, indukcyjność spawarki, biegunowość spawania, typ i średnica drutu elektrodowego, prędkość podawania drutu elektrodowego, rodzaj i wydatek gazu, prędkość spawania, napięcie łuku oraz natężenie prądu spawania; − opisać wygląd napoiny (szkic z naniesionymi wymiarami geometrycznymi, tj. szerokości i wysokości nadlewu napoiny). 5. Napawanie automatyczne. Po przezbrojeniu stanowiska MAGIK-500 do pracy automatycznej, należy: − obserwować proces jarzenia się łuku i powstawania napoiny przy zmianie kolejno: natężenia prądu spawania oraz prędkości spawania; − obserwować proces jarzenia się łuku i powstawania napoiny dla łuku zwarciowego (łuku krótkiego); − obserwować proces jarzenia się łuku i powstawania napoiny. dla łuku natryskowego; − dla każdej napoiny zanotować paramerty technologiczne, jak w pkt.4. oraz zwrócić uwagę i zanotować: charakterystyczny dźwięk i częstość zwarć; − opisać wygląd napoin (szkice z naniesionymi wymiarami geometrycznymi, tj. szerokości i wysokości nadlewu napoiny).
- 10 -
Politechnika Szczecińska Wydział Mechaniczny Zakład Spawalnictwa PÓŁAUTOMATYCZNE SPAWANIE W OSŁONIE GAZÓW OCHRONNYCH 4. Zagadnienia do samodzielnego opracowania
− − − −
budowa stanowiska do spawania metodą MAG; schemat spawania MIG oraz zastosowanie metody; schemat spawania TIG oraz zastosowanie metody; charakterystyka gazów ochronnych oraz podstawowe zasady doboru gazu ochronnego; − podstawowe parametry spawania metodą MAG (nazwa i zakres wartości).
5. Uwagi do sprawozdania
Sprawozdanie powinno zawierać: 1. Krótki opis ćwiczenia. 2. Schemat stanowiska laboratoryjnego. 3. Opracowane notatki z ćwiczenia. 4. Szkice napoin. 5. Własne wnioski.
6. Literatura
1. Dobrowolski Z., "Podręcznik spawalnictwa", WNT, Warszawa, 1978. (Literatura uzupełniająca) 2. Pierożek B., Lassociński J., "Spawanie łukowe stali w osłonach gazowych", WNT, Warszawa, 1987. 3. Polska Norma. PN-77/M-69420. "Spawalnictwo. Spoiwo stalowe do spawania i napawania."
- 11 -
Politechnika Szczecińska Wydział Mechaniczny Zakład Spawalnictwa AUTOMATYCZNE SPAWANIE ŁUKIEM KRYTYM POD TOPNIKIEM
Ćwiczenie nr 3
AUTOMATYCZNE SPAWANIE ŁUKIEM KRYTYM POD TOPNIKIEM (12)
1. Cel ćwiczenia
Zapoznanie się z budową i działaniem stanowiska do automatycznego spawania pod topnikiem oraz podstawowymi aspektami metalurgii i technologii spawania łukiem krytym.
2. Przygotowanie do ćwiczenia
Do ćwiczenia należy opanować następujące zagadnienia: − zasadę procesu spawania łukiem krytym, − budowę i zasadę działania automatu spawalniczego, − dobór warunków spawania i wpływ parametrów technologicznych na geometrię spoin, − zasady wykonywania spoin.
3. Przebieg ćwiczenia
1. Omówienie budowy, zasady działania i sterowania automatu spawalniczego typu AS14b-1200. 2. Omówienie takich aspektów procesu spawania, jak: rodzaje źródeł prądu do spawania automatycznego, tryby pracy automatu: z prędkością (podawania drutu) zależną (od napięcia łuku) i stałą, zabezpieczenie grani, rola płyt dobiegowych i wybiegowych, dodatkowe materiały spawalnicze (druty i topniki), zasady doboru drutu, topnika, skład i zadania topnika w procesie spawania. 3. Uruchomienie automatu spawalniczego. Podczas próby imitującej spawanie (bez jarzenia łuku, przy odblokowanych rolkach dociskających drut elektrodowy) należy: − obserwować proces sterowania automatem, tj . nastawianie parametrów początkowych, regulację parametrów prądowych podczas spawania, zakończenie spawania; − zanotować funkcje automatu w poszczególnych położeniach sterownika głównego. 4. Wykonanie napoin przy zmiennych parametrach technologicznych. Podczas wykonywania odcinków napoin przy zmianie: natężenia prądu spawania i/lub napięcia łuku i/lub prędkości spawania, należy: − zwrócić uwagę na współzależność pomiędzy: natężeniem prądu spawania, napięciem łuku oraz prędkością podawania drutu elektrodowego; − dla każdego odcinka napoiny zanotować takie parametry technologiczne, jak: nastawa początkowa źródła prądu, nastawa początkowa prędkości podawania drutu elektrodowego, typ i średnica drutu elektrodowego, typ topnika, prędkość podawania drutu elektrodowego, prędkość spawania, napięcie łuku oraz natężenie prądu spawania; − po usunięciu topnika i żużla oraz wyczyszczeniu napoin(y) opisać poszczególne odcinki napoin (szkice z naniesionymi wymiarami geometrycznymi, tj. szerokości i wysokości nadlewu napoiny);
- 12 -
Politechnika Szczecińska Wydział Mechaniczny Zakład Spawalnictwa AUTOMATYCZNE SPAWANIE ŁUKIEM KRYTYM POD TOPNIKIEM
− wyniki pomiaru zanotować w/g tablicy 1.
4. Zagadnienia do samodzielnego opracowania
− − − −
budowa blokowa automatu AS 14b-1200; metody zabezpieczenia grani; zasada doboru drutu i topnika; metody regulacji szybkości podawania drutu elektrodowego (zależna i niezależna); − charakterystyka metody (zalety, zastosowanie i ograniczenia).
5. Uwagi do sprawozdania
W sprawozdaniu należy podać: 1. Krótki opis ćwiczenia. 2. Schemat stanowiska laboratoryjnego. 3. Wyniki pomiarów wg tablicy. 4. Szkice napoin. 5. Własne wnioski.
6. Literatura
1. Dobrowolski Z., "Podręcznik spawalnictwa", WNT, Warszawa, 1978. (Literatura uzupełniająca) 2. Węgrzyn J., Korkiewicz R., "Automatyczne spawanie i napawanie pod topnikiem WNT", Warszawa, 1967. 3. Polska Norma PN-73/M-69355. "Topniki do spawania i napawania łukiem krytym." 4. Polska Norma. PN-77/M-69420. "Spawalnictwo. Spoiwo stalowe do spawania i napawania."
Tablica 1 Nr napoiny Isp [A] Usp [V] Vsp [m/h] Wymiary napoin b [mm] h [mm]
- 13 -
Politechnika Szczecińska Wydział Mechaniczny Zakład Spawalnictwa SPAWANIE I CIĘCIE GAZOWE
Ćwiczenie nr 4
SPAWANIE I CIĘCIE GAZOWE (311)
1. Cel ćwiczenia
Zapoznanie się z budową i obsługą urządzeń i osprzętu do spawania gazowego (311) i cięcia termicznego, przyswojenie technik spawania oraz techniki cięcia tlenem.
2. Przygotowanie do ćwiczenia
Do ćwiczenia należy opanować następujące zagadnienia: − budowę stanowiska do spawania i ręcznego cięcia gazowego, − zasadę działania reduktorów i palników, − podstawowe własności gazów spawalniczych (tlen, acetylen), − wybuchowość acetylenu, − budowa i rodzaje płomieni acetylenowo-tlenowych, − metody spawania gazowego, − zalety i ograniczenia spawania gazowego, − istota termicznego cięcia tlenem i warunki cięcia, − technika cięcia tlenem, − wady powierzchni cięcia i przyczyny ich powstania.
3. Przebieg ćwiczenia
1. Omówienie budowy stanowiska do spawania gazowego i ręcznego cięcia gazowego. 2. Omówienie budowy i zasady działania takich elementów stanowiska, jak: butla tlenowa i acetylenowa, zawory, reduktory, węże spawalnicze, palnik uniwersalny do spawania i cięcia. 3. Uzbrojenie palnika, zapalanie i regulacja płomienia. Podczas próby należy: − zanotować zasadę doboru końcówki palnika; − obserwować płomień podczas regulacji oraz zanotować zasadę i sposób regulacji płomienia. 4. Metody spawania gazowego. Podczas wykonywania każdego złącza doświadczalnego należy: − zanotować sposób przygotowania blach do spawania, − zanotować takie parametry technologiczne spawania, jak: gatunek i grubość materiału rodzimego, gatunek i średnicę spoiwa, typ palnika gazowego, nr końcówki palnika, ciśnienie tlenu i acetylenu (nastawy reduktorów spawalniczych), zużycie tlenu i acetylenu (na podstawie charakterystyki podanej przez producenta), − obserwować i zanotować technikę spawania, tj. położenie palnika i spoiwa, ruchy końca palnika i spoiwa, zasadę utrzymywania prędkości spawania przez spawacza, kierunek płomienia względem kierunku spawania. 5. Cięcie tlenowe stali niskowęglowej. Podczas próby należy: − zanotować zasadę doboru dyszy tnącej i łuski; − zanotować takie parametry technologiczne spawania, jak: gatunek i grubość materiału ciętego, typ palnika gazowego, nr łuski, nr dyszy tnącej, odległość dysza-materiał, czystość tlenu (gatunek), ciśnienie tlenu i acetylenu
- 14 -
Politechnika Szczecińska Wydział Mechaniczny Zakład Spawalnictwa SPAWANIE I CIĘCIE GAZOWE
(nastawy reduktorów spawalniczych), zużycie tlenu tnącego, tlenu ogrzewającego i acetylenu oraz prędkości cięcia (na podstawie charakterystyki podanej przez producenta); − obserwować i zanotować technikę cięcia, tj. zapalanie i regulacja płomienia, inicjacja cięcia na krawędzi i poza krawędzią materiału ciętego, zasadę utrzymywania prędkości cięcia; − zmierzyć średnicę dyszy tnącej oraz szerokość szczeliny cięcia; − ocenić jakość krawędzi ciętej (szkic powierzchni ciętej z naniesionymi wymiarami: odchyłki płaskości, głębokości rowka, promienia nadtopienia krawędzi, szerokości i głębokości wżeru).
4. Zagadnienia do samodzielnego opracowania
− budowa butli acetylenowej, budowa i zasada działania reduktora spawalniczego; − rozkład temperatur w płomieniu acetylenowo-tlenowym oraz zasada regulacji rodzaju płomienia i doboru mocy cieplnej palnika; − metody spawania gazowego; − warunki (fizyczne) cięcia termicznego tlenem; − czynniki wpływające na jakość krawędzi cięcia termicznego tlenem.
5. Uwagi do sprawozdania
W sprawozdaniu należy podać: 1. Krótki opis ćwiczenia. 2. Schemat stanowiska laboratoryjnego. 3. Opracowane notatki z ćwiczenia. 4. Własne wnioski.
6. Literatura
1. Dobrowolski Z., "Podręcznik spawalnictwa", WNT, Warszawa, 1978. 2. (Literatura uzupełniająca) 3. Polska Norma. PN-77/M-69420. Spawalnictwo. Spoiwo stalowe do spawania i napawania. 4. Polska Norma. PN-76/M-69774. Spawalnictwo. Cięcie gazowe stali węglowych o grubości 5+100 mm. Jakość powierzchni cięcia
- 15 -
Politechnika Szczecińska Wydział Mechaniczny Zakład Spawalnictwa KONTROLA I ZASADY KLASYFIKACJI ZŁĄCZY SPAWANYCH
Ćwiczenie nr 5
KONTROLA I ZASADY KLASYFIKACJI ZŁĄCZY SPAWANYCH
1. Cel ćwiczenia
Celem ćwiczenia jest zapoznanie się z wybranymi aspektami kontroli procesów spawalniczych, takich jak: niezgodności spawalnicze i ich wpływ na właściwości wytrzymałościowe złączy, oznaczanie poziomów jakości złączy spawanych na podstawie badań wizualnych, badań nieniszczących i niszczących.
2. Przygotowanie do ćwiczeń
Do ćwiczeń należy opanować następujące zagadnienia: − etapy kontroli prac spawalniczych; − niezgodności spawalnicze i ich wpływ na wytrzymałość połączeń spawanych; − nieniszczące metody badań połączeń spawanych (badania wizualne, penetracyjne, magnetyczno-proszkowe, radiograficzne, ultradźwiękowe); − rodzaje badań nieniszczących.
3. Przebieg ćwiczenia
1. Omówienie takich aspektów kontroli konstrukcji spawanych jak: etapy kontroli prac spawalniczych, wymagania i przepisy towarzystw klasyfikacyjnych (PRS, UDT), rodzaje niezgodności spawalniczych, metody kontroli. 2. Pokaz aparatury do badań nieniszczących. 3. Demonstracja wybranych metod badań nieniszczących (penetracyjne, magnetyczno-proszkowe). 4. Określenie poziomów jakości złączy próbnych badaniami wizualnymi w/g PNEN 25817 i PN-EN 26520. Dla danego złącza próbnego należy sporządzić protokół badań w/g załącznik 1.
4. Zagadnienia do samodzielnego opracowania
− − − − −
etapy kontroli prac spawalniczych rodzaje wad (niezgodności) spawalniczych; badania penetracyjne; badania ultradźwiękowe; badania niszczące (rodzaje, w jakich przypadkach są prowadzone).
5. Uwagi do sprawozdania
W sprawozdaniu podać: 1. Krótki opis ćwiczenia. 2. Zastosowanie poznanych urządzeń kontrolnych. 3. Szkice wyników badań penetracyjnych i magnetyczno-proszkowych. 4. Protokół badań wizualnych. 5. Spostrzeżenia i wnioski.
- 16 -
Politechnika Szczecińska Wydział Mechaniczny Zakład Spawalnictwa KONTROLA I ZASADY KLASYFIKACJI ZŁĄCZY SPAWANYCH 6. Literatura
1. Klimpel A, Szymański A. : „Kontrola jakości w spawalnictwie”. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 1992. 2. Pawłowski Z. :”Badania nieniszczące”. Warszawa 1988. 3. PN-EN 26520 – Klasyfikacja niezgodności spawalniczych w złączach spawanych metali wraz z objaśnieniami. 4. PN-EN 25817 – Wytyczne do określania poziomów jakości według niezgodności spawalniczych. 5. PN-EN 970 – Badania nieniszczące złączy spawanych.
Tablica 1
Niezgodność spawalnicza Rodzaj złącza Nazwa wg PN-EN 25817 dla stali PN-EN 30042 dla aluminium Brak przetopu Przepalenia Wklęśnięcie grani Wyciek nadmierny, ciągły Wyciek nadmierny, miejscowy Pęknięcie Nawis lica Wklęśnięcie lica Siady zajarzenia Podtopienie ciągle Podtopienie miejscowe Porowatość Nadmierny nadlew Pęknięcia Za mała grubość spoiny pachwinowej Podtopienia Porowatość Nadmierna wypukłość spoiny Asymetria spoiny pachwinowej Nadmierna grubość spoiny pachwinowej Symbol wg Wymagany PN-EN 26520 poziom 402 510 515 504 5041 100 506 511 601 5011 5012 2017 502 100 5011 2017 503 512 Nie występuje 2) Występuje 2) Stwierdzony poziom 2) B C D
............................... dnia.................. .................................
1)
Kątowe
Doczołowe
Wynik ogólny: dodatni - ujemny 1) ..................................
wykonujący badania Niepotrzebne skreślić 2) Oznaczyć symbolem "+"
- 17 -
Politechnika Szczecińska Wydział Mechaniczny Zakład Spawalnictwa ZGRZEWANIE I LUTOWANIE
Ćwiczenie nr 6
ZGRZEWANIE I LUTOWANIE (21, 25 I 952, 912)
1. Cel ćwiczenia
Zapoznanie się z budową i działaniem zgrzewarek elektrycznych oporowych do zgrzewania punktowego (21) i doczołowego zwarciowego (25) oraz poznanie procesu zgrzewania oporowego. Poznanie podstawowego sprzętu oraz aspektów technologicznych lutowania miękkiego (952) i twardego (912).
2. Przygotowanie do ćwiczenia.
Do ćwiczeń należy opanować następujące zagadnienia − zasadą procesu zgrzewania elektrycznego oporowego; − rodzaje zgrzewania oporowego; − przebieg procesu zgrzewania oraz jego podstawowe parametry; − rodzaje zgrzewarek. − − − − zasadę procesu lutowania miękkiego i twardego; topniki, lutowia, źródła ciepła i zastosowanie lutowania miękkiego; topniki, lutowia, źródła ciepła i zastosowanie lutowania twardego; przygotowanie elementów do lutowania.
3. Przebieg ćwiczenia.
1. Omówienie budowy zasady działania i obsługi zgrzewarki ZPLd 40 oraz RZP2A, 2. Wykonanie złączy zakładkowych i nakładkowych zgrzewanych punktowo, 3. Badania wizualne wykonanych zgrzein. 4. pokaz i omówienie podstawowych narzędzi i materiałów do lutowania miękkiego oraz przykłady lutowania miękkiego w różnych zastosowaniach, 5. pokaz i omówienie lutowania twardego oraz przykłady zastosowania.
4. Zagadnienia do samodzielnego opracowania
− definicje: zgrzewanie elektryczne oporowe, lutowanie miękkie lutowanie twarde; − proces zgrzewania doczołowego zwarciowego (schemat zgrzewania, przebieg zgrzewania, zastosowanie); − schemat zgrzewarki punktowej, przebieg procesu zgrzewania, program zgrzewania (dwa przykłady programu); − lutowanie miękkie (topnik, lutowie przebieg procesu, źródła ciepła, zastosowanie); − lutowanie twarde (topnik, lutowie przebieg procesu, źródła ciepła, zastosowanie).
5. Uwagi do sprawozdania
- 18 -
Politechnika Szczecińska Wydział Mechaniczny Zakład Spawalnictwa ZGRZEWANIE I LUTOWANIE
W sprawozdaniu podać: 1. Krótki opis ćwiczenia. 2. Schemat elektryczny zgrzewarki. 3. Parametry zgrzewania wykonanych złączy. 4. Spostrzeżenia i wnioski. 5. Opis demonstrowanych przykładów lutowania. 6. Schematyczny szkic lutowania. 7. Wnioski.
6. Literatura
1. Klimpel A., Technologia zgrzewania, Wyd. Politechniki Śląskiej, Gliwice 1985. 2. Piwowar St., Spawanie i zgrzewanie elektryczne, WSiP, Warszawa 1986. 3. PN-84/M-69001, Spajanie metali i procesy pokrewne. Podział. 4. Radomski T., Ciszewski A., Lutowanie, WNT, Warszawa 1985.
- 19 -
Politechnika Szczecińska Wydział Mechaniczny Zakład Spawalnictwa ZAŁĄCZNIKI
WYTYCZNE WZS-93/D-02
SPRAWOZDANIE Z ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH ZE SPAWALNICTWA 1. Wstęp
Przedmiotem wytycznych jest układ i zawartość informacyjna sprawozdania z ćwiczenia laboratoryjnego ze spawalnictwa.
2. Postanowienia ogólne
Układ sprawozdania. Części składowe i elementy sprawozdania należy zamieszczać w następującej kolejności: 1. Strona tytułowa (jako pierwsza stronica). 2. Cel ćwiczenia. 3. Tekst podstawowy sprawozdania. 4. Wnioski. 5. Spis wykorzystanych źródeł. 6. Załączniki. Pozycje l, 2, 3 oraz 4 są obowiązkowe w każdym sprawozdaniu. Pozycje 5 oraz 6 wchodzą w skład sprawozdania, gdy wymaga tego zawartość treści. Kompozycja sprawozdania
FORMAT.
Stronice sprawozdania oraz materiały towarzyszące: rysunki, schematy, wykresy, tablice, wydruki z EMC powinny mieć format A4. Dopuszcza się zamieszczanie ilustracji (rysunki, schematy, wykresy), tablic i wydruków z EMC na arkuszach formatu A3, jednakże w postaci załączników.
POSTAĆ SPRAWOZDANIA.
Sprawozdanie powinno mięć postać czytelnego rękopisu. Zalecane jest staranne i estetyczne wykonanie oraz trwałe połączenie wszystkich arkuszy sprawozdania. Podstawowy tekst sprawozdania (od pozycji 2. pkt.2.1) należy rozpoczynać od drugiej stronicy.
ILUSTRACJE.
W sprawozdaniu należy umieszczać wyłącznie odręczne rysynki w ołówku, wykonane na białym papierze. Ilustracje o wymiarach mniejszych niż A4 powinny być naklejone na znormalizowane arkusze A4. Dopuszcza się wykonanie ilustracji bezpośrednio na stronicach sprawozdania pod warunkiem zachowania kontrastu między tłem użytego papieru, a kreską rysunku. Numeracja
NUMERACJA STRONIC.
Stronice należy numerować cyframi arabskimi w obrębie sprawozdania. Stronę tytułową włącza się do numeracji całości sprawozdania, ale numeru na niej nie należy pisać.
NUMERACJA ELEMENTÓW SKŁADOWYCH I ROZDZIAŁÓW.
- 20 -
Politechnika Szczecińska Wydział Mechaniczny Zakład Spawalnictwa ZAŁĄCZNIKI
Elementy składowe sprawozdania (poz. 2, 3, ... pkt. 2.1) oraz rozdziały należy numerować cyframi arabskimi w obrębie sprawozdania, podrozdziały w obrębie rozdziałów, a punkty w obrębie podrozdziałów.
NUMERACJA ILUSTRACJI.
Ilustracje, tablice, wydruki z EMC oraz wzory należy numerować cyframi arabskimi w obrębie sprawozdania. Ilustracje i tablice powinny być zamieszczane w tekście sprawozdania, bezpośrednio po pierwszym odesłaniu do nich. Ilustracje i tablice oddziela się od tekstu odstępem (min 1,5 cm). Ilustracje i tablice wykonane na oddzielnych kartach (formatu A4) włącza się w ogólną numerację stronic sprawozdania.
3. Zawartość sprawozdania
Strona tytułowa. Stronę tytułową należy wykonać wg wzoru. Cel ćwiczenia. W sposób jasny, precyzyjny i zwięzły należy określić cele jednostkowe ćwiczenia oraz zadania badawcze, które przyjęto do realizacji w ramach ćwiczenia laboratoryjnego. Cele i zadania podaje fakultatywnie prowadzący ćwiczenie lub zostają one ustalone w ramach dyskusji przed ćwiczeniem. Bezpośrednie przepisanie treści z instrukcji do ćwiczenia jest błędne (instrukcja do ćwiczenia stanowi materiał na podstawie, którego należy przygotować się teoretycznie do odrobienia ćwiczenia). Tekst podstawowy sprawozdania. W tekście podstawowym sprawozdania zaleca się umieszczać następujące informacje: 1. Przebieg ćwiczenia, zawierający: − chronologiczny zapis wykonywanych czynności merytorycznie istotnych; − uzasadnienie przyjętego kierunku postępowania (np norma); − dane techniczno-ruchowe elementów stanowiska laboratoryjnego; − schemat i opis stanowiska badawczego; − zasadę działania obiektów stanowiska badawczego; − charakterystyki badanych obiektów. 2. Wyniki przeprowadzonych doświadczeń, zawierające: − zestawienie wyników przeprowadzonych prób i doświadczeń − opis jakościowy (cechy, warunki, rezultaty) obserwowanych zjawisk i procesów technologicznych. 3. Dyskusja wyników, zawierająca: − analizę uzyskanych wyników w świetle danych literaturowych i własnych przemyśleń; − ocenę dokładności pomiarów, W zależności od złożoności i charakteru ćwiczenia poszczególne elementy tekstu mogą być łączone lub w ogóle mogą nie występować. Pewne elementy mogą być narzucone przez prowadzącego ćwiczenie lub fakultatywnie przez instrukcję do ćwiczenia. Oceną poprawności zapisu przebiegu ćwiczenia jest możliwość odtworzenia danego ćwiczenia z zachowaniem identycznej kolejności czynności, warunków i zmiennych obiektów przez innego wykonawcę.
- 21 -
Politechnika Szczecińska Wydział Mechaniczny Zakład Spawalnictwa ZAŁĄCZNIKI
Wnioski. Wnioski powinny zawierać: − krótkie podsumowanie rezultatów osiągniętych w wyniku realizacji ćwiczenia; − porównanie wyników z danymi literaturowymi; − przyczyny uzyskania wyników negatywnych; − własne spostrzeżenia dotyczące realizacji ćwiczenia oraz propozycje zmian. W zakończeniu należy podać; czy cel ćwiczenia został osiągnięty ? Spis wykorzystanych źródeł. Dane o wykorzystanych źródłach należy zamieszczać w oddzielnym spisie. Tytuły należy podawać w kolejności występowania odsyłaczy w tekście podstawowym sprawozdania. Załączniki. Załączniki należy opracowywać jako kontynuację sprawozdania, na ostatnich stronicach lub jako odrębną fizycznie część. Każcy załącznik powinien się rozpoczynać od nowego arkusza (stronicy) i mieć napis załącznik w prawym górnym rogu stronicy oraz tytuł określający jego treść. Ilustracje i tablice. Przy sporządzaniu ilustracji i tablic należy się wzorować na przykładach zamieszczonych w czasopismach technicznych, np. Przeglądzie Spawalnictwa. Ilustracje oraz wydruki z EMC powinny być zatytułowane. Jeżeli to konieczne, należy je uzupełnić informacjami wyjaśniającymi (bezpośrednio za tytułem). Zestawienie wyników zaleca się sporządzać w postaci tablic, w których wyróżnia się parametry, zmienne niezależne (wejścia obiektów) oraz zmienne zależne (wyjścia obiektów). Tablice podpisuje się u góry, zaś za podpisem podaje się informacje dodatkowe. Uwagi podaje się na dole w obrębie tablicy. Wzory i równania. Wzory i równania należy wyodrębnić z tekstu w oddzielnym wierszu. Ponad i pod każdym wzorem należy zostawić odstęp nie mniejszy niż na jeden wiersz. Użyte symbole wielkości fizycznych należy objaśnić pod wzorem po słowie "gdzie:". Jednostki miar. W sprawozdaniu należy stosować legalne jednostki miar. Inne jednostki mogą być stosowane tylko w przypadku ich stosowania w instrukcji do ćwiczenia (uzasadniony przypadek).
4. Informacje końcowe
Wytyczne niniejsze opracowano na podstawie normy PN-85/N-09126 Sprawozdanie z pracy naukowo-badawczej. Wprowadzono zmiany wynikające z procesu dydaktycznego. Wytyczne opracował: dr inż. Zbigniew Szefner. Wytyczne zatwierdził z mocą obowiązującą od semestru letniego 1992/93 r. akad. Kierownik Zakładu Spawalnictwa
- 22 -
Szczecin (data:R.M.D)
WZÓR strony tytułowej
SPRAWOZDANIE Z ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH ZE SPAWALNICTWA
ĆWICZENIE NR: TEMAT:
(wg tematyki ćwiczeń laboratoryjnych) (wg tematyki ćwiczeń laboratoryjnych)
Nazwisko i Imię
WYDZIAŁ: GRUPA DZIEKAŃSKA: ZESPÓŁ:
Politechnika Szczecińska Wydział Mechaniczny Zakład Spawalnictwa ZAŁĄCZNIKI
© Elektrody Baildon Sp. z o.o.
- 24 -
