Przeglądaj wersję html pliku:
POLITECHNIKA SZCZECIŃSKA
WYDZIAŁ MECHANICZNY
LABORATORIUM Z PRZEDMIOTU
TECHNIKI WYTWARZANIA II
SPRAWOZDANIE
TEMAT: Obróbka kół zębatych.
Cel ćwiczenia:
Celem ćwiczenia było zapoznanie się ze najbardziej powszechnymi
sposobami wykonywania i obróbki kół zębatych.
Zaobserwowane na ćwiczeniu sposoby obróbki kół zębatych:
Frezowanie kształtowe:
Koła zębate o zębach prostych wykonuje się na frezarkach poziomych,
zwykłych lub uniwersalnych.
W obróbce tej używamy frezów krążkowych, modułowych, a zarys ich
ostrza ma kształt wrębu koła zębatego. Dobór narzędzia zależy od:
-liczby zębów jaką chcemy uzyskać;
-modułu koła zębatego;
-kąta przypory (nie zawsze);
-kąta pochylenia zębów (dotyczy kół o zębach trójkątnych lub
trapezowych);
-zadanej klasy dokładności.
Po zamocowaniu freza na trzpieniu frezarskim oraz podzielnicy i konika
na stole, ustawia się stół w takim położeniu, aby płaszczyzna
symetrii freza przechodziła przez oś kłów podzielnicy i konika.
Koła o małych średnicach mocuje się na trzpieniu przedmiotowym,
osadzonym z jednej strony w uchwycie podzielnicy, z drugiej natomiast w
kle konika. Przed rozpoczęciem frezowania należy jeszcze za pomocą
czujnika sprawdzić czy zamocowane koło nie ma bicia obwodowego.
Głębokość frezowania ustawiamy zmieniając położenie całego
stołu. Uwaga: przy kołach o module do 3, czyli do głębokości 6-7 mm
stosuje się jedno przejście freza na każdy wrąb koła.
Jest to dość czasochłonny sposób obróbki kół zębatych.
Dłutowanie metodą Sunderlanda:
W metodzie tej przedmiot nacinane koło wykonuje ruch obrotowy, a
narzędzie (zębatka liniowa) ruch dłutujący (równoległy do osi
koła) oraz posuwowy (prostopadły do osi koła). Proces dłutowania
przypomina pracę przekładni zębatkowej. Grubość zębów narzędzia
jest dostosowana do wielkości wrębu koła z uwzględnieniem luzu
międzyzębnego oraz naddatków na dalszą obróbkę. Ponieważ zębatka
jest krótsza niż obwód obrabianego koła musi ona po nacięciu kilku
zębów wrócić do położenia początkowego. Dlatego właśnie metodę
ta określa się często metodą obwiedniowo-podziałową.
Metoda ta daje nam możliwość wytwarzania tak zwanych kół
nieswobodnych, czyli kilku różnych przekładni na jednym trzpieniu
(np. elementy skrzyni biegów).
Metodą tą możemy otrzymać koła zębate około ósmej klasy
dokładności.
Frezowanie obwiedniowe:
Narzędziem skrawającym w tej metodzie jest modułowy frez ślimakowy.
Wykonuje on główny ruch skrawający, obrotowy oraz pomocniczy posuwowy
(równoległy do osi obrabianego koła). Drugi ruch pomocniczy wykonuje
nacinane koło (ruch obrotowy). Oś obrotu freza jest nachylona
względem płaszczyzny czołowej przedmiotu o kąt wzniosu linii
śrubowej freza ślimakowego (dotyczy kół o prostych zębach). Metodą
tą można również obrabiać koła o zębach skośnych. W takim
przypadku należy tylko uwzględnić kąt pochylenia linii zębów przy
ustawianiu kąta nachylenia osi obrotu freza.
Szlifowanie:
Jest to wykańczająca obróbka kół zębatych w stanie twardym. Za
pomocą tej obróbki możemy osiągnąć koła w szóstej, lub nawet
piątej klasie dokładności. Metoda ta polega na szlifowaniu wrębu
koła ściernicą tarczową.
Podsumowanie:
Po obyciu ćwiczenia nasuwa się jeden podstawowy wniosek- dobór metody
obróbki kół zębatych zależy od tego jaki efekt chcemy osiągnąć,
tzn. jakiego rodzaju ma być to koło, jaką klasę dokładności chcemy
osiągnąć, z jakiego materiału ma być wykonane koło (od tego
zależy rodzaj obróbki wykańczającej) oraz oczywiście w zależności
od kosztów wykonania.
Należałoby w tym momencie zaznaczyć, że jest 12 klas dokładności.
Największą dokładność uzyskujemy przez szlifowanie, jednak wciąż
jest to dokładność rzędu 5-6 klasy.
PAGE
PAGE 3
sprawozdanie obrobka_kol_zebatych
POLITECHNIKA SZCZECIŃSKA
WYDZIAŁ MECHANICZNY
LABORATORIUM Z PRZEDMIOTU
TECHNIKI WYTWARZANIA II
SPRAWOZDANIE
TEMAT: Obróbka kół zębatych.
Cel ćwiczenia:
Celem ćwiczenia było zapoznanie się ze najbardziej powszechnymi
sposobami wykonywania i obróbki kół zębatych.
Zaobserwowane na ćwiczeniu sposoby obróbki kół zębatych:
Frezowanie kształtowe:
Koła zębate o zębach prostych wykonuje się na frezarkach poziomych,
zwykłych lub uniwersalnych.
W obróbce tej używamy frezów krążkowych, modułowych, a zarys ich
ostrza ma kształt wrębu koła zębatego. Dobór narzędzia zależy od:
-liczby zębów jaką chcemy uzyskać;
-modułu koła zębatego;
-kąta przypory (nie zawsze);
-kąta pochylenia zębów (dotyczy kół o zębach trójkątnych lub
trapezowych);
-zadanej klasy dokładności.
Po zamocowaniu freza na trzpieniu frezarskim oraz podzielnicy i konika
na stole, ustawia się stół w takim położeniu, aby płaszczyzna
symetrii freza przechodziła przez oś kłów podzielnicy i konika.
Koła o małych średnicach mocuje się na trzpieniu przedmiotowym,
osadzonym z jednej strony w uchwycie podzielnicy, z drugiej natomiast w
kle konika. Przed rozpoczęciem frezowania należy jeszcze za pomocą
czujnika sprawdzić czy zamocowane koło nie ma bicia obwodowego.
Głębokość frezowania ustawiamy zmieniając położenie całego
stołu. Uwaga: przy kołach o module do 3, czyli do głębokości 6-7 mm
stosuje się jedno przejście freza na każdy wrąb koła.
Jest to dość czasochłonny sposób obróbki kół zębatych.
Dłutowanie metodą Sunderlanda:
W metodzie tej przedmiot nacinane koło wykonuje ruch obrotowy, a
narzędzie (zębatka liniowa) ruch dłutujący (równoległy do osi
koła) oraz posuwowy (prostopadły do osi koła). Proces dłutowania
przypomina pracę przekładni zębatkowej. Grubość zębów narzędzia
jest dostosowana do wielkości wrębu koła z uwzględnieniem luzu
międzyzębnego oraz naddatków na dalszą obróbkę. Ponieważ zębatka
jest krótsza niż obwód obrabianego koła musi ona po nacięciu kilku
zębów wrócić do położenia początkowego. Dlatego właśnie metodę
ta określa się często metodą obwiedniowo-podziałową.
Metoda ta daje nam możliwość wytwarzania tak zwanych kół
nieswobodnych, czyli kilku różnych przekładni na jednym trzpieniu
(np. elementy skrzyni biegów).
Metodą tą możemy otrzymać koła zębate około ósmej klasy
dokładności.
Frezowanie obwiedniowe:
Narzędziem skrawającym w tej metodzie jest modułowy frez ślimakowy.
Wykonuje on główny ruch skrawający, obrotowy oraz pomocniczy posuwowy
(równoległy do osi obrabianego koła). Drugi ruch pomocniczy wykonuje
nacinane koło (ruch obrotowy). Oś obrotu freza jest nachylona
względem płaszczyzny czołowej przedmiotu o kąt wzniosu linii
śrubowej freza ślimakowego (dotyczy kół o prostych zębach). Metodą
tą można również obrabiać koła o zębach skośnych. W takim
przypadku należy tylko uwzględnić kąt pochylenia linii zębów przy
ustawianiu kąta nachylenia osi obrotu freza.
Szlifowanie:
Jest to wykańczająca obróbka kół zębatych w stanie twardym. Za
pomocą tej obróbki możemy osiągnąć koła w szóstej, lub nawet
piątej klasie dokładności. Metoda ta polega na szlifowaniu wrębu
koła ściernicą tarczową.
Podsumowanie:
Po obyciu ćwiczenia nasuwa się jeden podstawowy wniosek- dobór metody
obróbki kół zębatych zależy od tego jaki efekt chcemy osiągnąć,
tzn. jakiego rodzaju ma być to koło, jaką klasę dokładności chcemy
osiągnąć, z jakiego materiału ma być wykonane koło (od tego
zależy rodzaj obróbki wykańczającej) oraz oczywiście w zależności
od kosztów wykonania.
Należałoby w tym momencie zaznaczyć, że jest 12 klas dokładności.
Największą dokładność uzyskujemy przez szlifowanie, jednak wciąż
jest to dokładność rzędu 5-6 klasy.
PAGE
PAGE 3