Przeglądaj wersję html pliku:
Wiertarstwo
Wiercenie i powiercanie.
Wierceniem nazywamy sposób obróbki skrawaniem, polegający na
wykonywaniu otworów jedno- lub dwuostrzowymi narzędziami, nazywamy
wiertłami. Podczas wiercenia proces skrawania zachodzi dzięki dwóm
ruchom: głównemu- obrotowemu i pomocniczemu- prostoliniowemu.
Dwie kinematyczne odmiany wiercenia:
wiercenie z obracającym się narzędziem- wiertło wykonuje
równocześnie ruch obrotowy i posuwowy, przy nieruchomym przedmiocie
obrabianym. Stosowana w wiertarkach.
wiercenie z obracającym się przedmiotem- narzędzie wykonuje tylko
ruch posuwowy prostoliniowy, równoległy do osi obrotu przedmiotu, a
ruch główny obrotowy wykonuje przedmiot obrabiany. Stosowana do
długich otworów na wiertarkach poziomych, a także stosuje się ją na
tokarkach.
Innym kryterium podziału wiercenia na odmiany technologiczne jest
kształt wierconego otworu. Rozróżnia się wiercenie otworów
walcowych i wiercenie otworów kształtowych.
Rys. a) wiercenie z obracającym się narzędziem; b) z obracającym
się przedmiotem
Rozróżnia się też wiercenie przelotowe, gdy wiertło przechodzi
przez cały materiał obrabiany, oraz wiercenie nieprzelotowe, gdy
wiertło kończy pracę w materiale obrabianym.
Ze względu na to, czy skrawają całe krawędzie skrawające, czy tylko
ich części rozróżniamy:
wiercenie w pełnym materiale, zwane wierceniem;
powiercanie.
Wiertło kręte- dwie zasadnicze części:
roboczą A (wykonana ze stali narzędziowej lub szybkotnącej);
chwytową B (stal konstrukcyjna).
Części te łączy szyjka C.
W części skrawającej wyróżniamy powierzchnie:
dwie powierzchnie natarcia, które są jednocześnie powierzchniami
rowków wiórowych,
dwie główne powierzchnie przyłożenia;
dwie pomocnicze powierzchnie przyłożenia zwane łysinkami.
Rys. wiertła kręte z węglików spiekanych; a) do otworów płytkich,
b) do otworów głębokich
W wyniku przecięcia powierzchni, wyróżniamy krawędzie:
dwie główne krawędzie skrawające wynikające z przecięcia się
powierzchni natarcia i głównych powierzchni przyłożenia;
dwie pomocnicze krawędzie skrawające wynikające z przecięcia się
powierzchni natarcia i pomocniczych powierzchni przyłożenia;
poprzeczną krawędź skrawającą zwaną ścinem, będącą wynikiem
przecięcia się obu głównych powierzchni przyłożenia.
Geometrię ostrza można rozpatrywać w różnych układach odniesienia.
Największe znaczenie ma tzw. układ narzędzia, gdyż stanowi bazę do
wymiarowania na rys wykonawczych oraz do kontroli geometrii.
W układzie tym wyróżnione są tzw. płaszczyzny wymiarowania.
Najważniejsze z nich:
płaszczyzna podstawowa Pr;
płaszczyzna przekroju głównego Po;
płaszczyzna boczna Pf;
płaszczyzna styczna Ps;
ciąga wiertarstwo
Wiertarstwo
Wiercenie i powiercanie.
Wierceniem nazywamy sposób obróbki skrawaniem, polegający na
wykonywaniu otworów jedno- lub dwuostrzowymi narzędziami, nazywamy
wiertłami. Podczas wiercenia proces skrawania zachodzi dzięki dwóm
ruchom: głównemu- obrotowemu i pomocniczemu- prostoliniowemu.
Dwie kinematyczne odmiany wiercenia:
wiercenie z obracającym się narzędziem- wiertło wykonuje
równocześnie ruch obrotowy i posuwowy, przy nieruchomym przedmiocie
obrabianym. Stosowana w wiertarkach.
wiercenie z obracającym się przedmiotem- narzędzie wykonuje tylko
ruch posuwowy prostoliniowy, równoległy do osi obrotu przedmiotu, a
ruch główny obrotowy wykonuje przedmiot obrabiany. Stosowana do
długich otworów na wiertarkach poziomych, a także stosuje się ją na
tokarkach.
Innym kryterium podziału wiercenia na odmiany technologiczne jest
kształt wierconego otworu. Rozróżnia się wiercenie otworów
walcowych i wiercenie otworów kształtowych.
Rys. a) wiercenie z obracającym się narzędziem; b) z obracającym
się przedmiotem
Rozróżnia się też wiercenie przelotowe, gdy wiertło przechodzi
przez cały materiał obrabiany, oraz wiercenie nieprzelotowe, gdy
wiertło kończy pracę w materiale obrabianym.
Ze względu na to, czy skrawają całe krawędzie skrawające, czy tylko
ich części rozróżniamy:
wiercenie w pełnym materiale, zwane wierceniem;
powiercanie.
Wiertło kręte- dwie zasadnicze części:
roboczą A (wykonana ze stali narzędziowej lub szybkotnącej);
chwytową B (stal konstrukcyjna).
Części te łączy szyjka C.
W części skrawającej wyróżniamy powierzchnie:
dwie powierzchnie natarcia, które są jednocześnie powierzchniami
rowków wiórowych,
dwie główne powierzchnie przyłożenia;
dwie pomocnicze powierzchnie przyłożenia zwane łysinkami.
Rys. wiertła kręte z węglików spiekanych; a) do otworów płytkich,
b) do otworów głębokich
W wyniku przecięcia powierzchni, wyróżniamy krawędzie:
dwie główne krawędzie skrawające wynikające z przecięcia się
powierzchni natarcia i głównych powierzchni przyłożenia;
dwie pomocnicze krawędzie skrawające wynikające z przecięcia się
powierzchni natarcia i pomocniczych powierzchni przyłożenia;
poprzeczną krawędź skrawającą zwaną ścinem, będącą wynikiem
przecięcia się obu głównych powierzchni przyłożenia.
Geometrię ostrza można rozpatrywać w różnych układach odniesienia.
Największe znaczenie ma tzw. układ narzędzia, gdyż stanowi bazę do
wymiarowania na rys wykonawczych oraz do kontroli geometrii.
W układzie tym wyróżnione są tzw. płaszczyzny wymiarowania.
Najważniejsze z nich:
płaszczyzna podstawowa Pr;
płaszczyzna przekroju głównego Po;
płaszczyzna boczna Pf;
płaszczyzna styczna Ps;